Córka Jana i Marianny z d. Hedy. Pochodziła z rodziny rolniczej. Była najstarsza z 5 rodzeństwa. Dzieciństwo i wczesną młodość spędziła w rodzinnej wsi, tam też ukończyła szkołę, a potem pomagała rodzicom w gospodarstwie. Wcześnie zrodziło się w niej powołanie do życia zakonnego, czemu sprzyjało wychowanie w rodzinie głęboko wierzącej. W wieku 20 lat wstąpiła do Zgromadzenia w Pniewach, tam otrzymała formację wstępną, odbyła nowicjat i złożyła profesję zakonną. Następnymi jej domami były: Poznań (1936-1937), Lipnica (1937-1938), Sokolniki Wlk. (1938-1958), Konarzewo (1958-1965), St. Bogaczowice (1965-1973), Sulejów (1973-1984), Kazimierz (1984-2000). Przez całe życie pracowała w ogrodzie. To była jej umiłowana praca, którą wykonywała z radością i zaangażowaniem. Ogród był przez nią wprost wypielęgnowany. Choć cierpiała na bóle kręgosłupa, a z biegiem lat sił jej ubywało, w dalszym ciągu bez narzekania spełniała obowiązki. Siłę do tak ofiarnego życia czerpała z głębokiej i serdecznej modlitwy, od wczesnych godzin rannych, gdy pierwsza zjawiała się w kaplicy. Wiodła życie ciche i pokorne, ukryte z Chrystusem w Bogu. W połowie III 2000 zasłabła i zdrowie jej bardzo się pogorszyło. Nie mogła już samodzielnie się poruszać. Gdy znalazła się w infirmerii domu w Łodzi na Obywatelskiej, tęskniła za domem w Kazimierzu, za siostrami, za pracą w ogrodzie. Niestety, każdy dzień zamiast pożądanej poprawy przynosił osłabienie. Wspomagana modlitwą sióstr, cicho i spokojnie odeszła do domu Ojca, gdzie - jak ufamy - spotkała się z Matką Założycielką, która kiedyś przyjęła ją do Zgromadzenia i uważała za duchową córkę. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Kazimierzu k. Łodzi.