Córka Andrzeja i Łucji z d. Kończak. Pochodziła z bardzo licznej rodziny robotniczej (14 dzieci). Do Zgromadzenia wstąpiła w wieku 18 lat. Życie zakonne rozpoczęła w Pniewach, kandydaturę odbyła w Lipnicy, nowicjat w Pniewach i po złożeniu ślubów zakonnych powróciła do domu w Lipnicy, gdzie przeżyła 9 lat, w tym okres okupacji niemieckiej. Zajmowała się pracami domowymi, zwłaszcza sprzątaniem. Następne lata spędziła w domach: w Poznaniu (1948-1950), Nałęczowie (1950-1954), Lublinie (1954-1956), Pniewach (1956-1957) i Otorowie (1957-1973). Tam też w 1968 uzupełniła wykształcenie w zakresie szkoły podstawowej. W 1973 wyjechała do Wrześni, gdzie w par. Świętego Ducha pełniła obowiązki zakrystianki. Odznaczała się radosnym usposobieniem. Jej stała pogoda ducha udzielała się otoczeniu i dzięki temu była powszechnie lubiana. Księża bardzo ją cenili. Miała miły kontakt ze wszystkimi: z parafianami, ministrantami, dziewczynkami, które pomagały jej w utrzymaniu porządku, a także z domownikami na plebanii. Była też szczerze pobożna. Uważała, że dzięki modlitwie znajduje siły do pracy i do pokonywania życiowych trudności. Była pedantycznie porządna. Zakrystia i kościół lśniły czystością. Przez wiele lat cierpiała na chorobę nadciśnieniową, która spowodowała głęboki wylew do mózgu i w konsekwencji śmierć. Podczas mszy św. pogrzebowej żegnała ją cała parafia wraz z duszpasterzami. Spoczęła na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.