Córka Michała i Antoniny z d. Rateckiej. Pochodziła z rodziny rolniczej. Od młodych lat pragnęła wstąpić do Zgromadzenia, ale z powodu konieczności opieki nad matką i młodszym rodzeństwem mogła uczynić to dopiero w 32 roku życia. Po okresie formacji, którą odbyła w Pniewach, tam też złożyła profesję zakonną. Całe życie pracowała w kuchni. Pracę tę lubiła i chętnie ją wykonywała, z miłości do Boga i do ludzi. Była w następujących domach: Otorowo (1937-1939), Pniewy, skąd - razem z s. Stanisławą Prądzyńską i grupą sióstr, zmuszonych przez okupanta do opuszczenia domu - wyjechała do Warszawy (1940), Czarna Duża (1940-1945), Otorowo (IV-XI 1945), Chartowo (1945-1950), Lipnica, w której przebywała kilka miesięcy z powodu choroby, Ozorków (1950-1958), Łódź - dom przy ul. Rzgowskiej (1958-1962), Łódź - dom przy ul. Obywatelskiej (1962-1966). Odznaczała się pracowitością i pobożnością, gorliwym wypełnianiem obowiązków. 24 VII 1966 przyjechała do Sulejowa, by pomóc w kuchni i zaczerpnąć trochę świeżego powietrza. Cieszyła się pobytem w Sulejowie, zachwycając się pięknem natury, zwłaszcza lasów. Po 2 tygodniach zmarła nagle, prawie przy pracy. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sulejowie.