Córka Kazimierza, przemysłowca, i Franciszki z d. Żukowskiej. Pochodziła z wielodzietnej, głęboko religijnej rodziny. Z licznego rodzeństwa pozostało przy życiu tylko 4, z których 3 obrało drogę życia zakonnego (także: Władysława - s. Stanisława, urszulanka SJK, oraz Wiktor - salezjanin, współautor dzieła Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939-1945, ATK, Warszawa 1977), a najmłodszy brat zginął w 1944. W Petersburgu uczęszczała do szkoły Polskiej Macierzy Szkolnej i Prywatnego Gimnazjum Walerii Lazarówny. Po przyjeździe do Polski w 1919 rozpoczęła naukę w kl. III Państw. Gimnazjum im. M. Kopernika w Grajewie. Po ukończeniu gimnazjum i początkowego kursu metodyczno-praktycznego w Białymstoku objęła stanowisko nauczycielki w Mścichach, pow. Szczuczyn. W 1926 zdała w Augustowie egzamin z przedmiotów metodyczno-pedagogicznych, uzupełniający kwalifikacje do nauczania w szkołach powszechnych, a w 1930 - praktyczny egzamin nauczycielski przed Państw. Komisją Egzaminacyjną dla Nauczycieli Publicznych Szkół Powszechnych w Białymstoku. W 1927-1930 była nauczycielką w szkole powszechnej w Szymanach, pow. Szczuczyn. Po przyjęciu do Zgromadzenia w Pniewach została skierowana do pracy w Czarnym Borze k. Wilna, gdzie w 1930-1931 była nauczycielką i p.o. kierowniczki Państw. Szkoły Powszechnej w Czarnym Borze. W tym też roku ukończyła kurs katechetyczny w Łodzi. Po krótkim pobycie w domu wileńskim przyjechała do Sieradza. Pracowała tu do 1939 jako nauczycielka religii w Publ. Szkole Powszechnej im. Królowej Jadwigi i okresowo - bezpłatnie - w Publ. Szkole Powszechnej im. Wł. Reymonta w Sieradzu. 7 V 1938 została odznaczona brązowym medalem za długoletnią służbę nauczycielską. W latach okupacji niemieckiej (1939-1945) pracowała przez pierwsze miesiące również w szkole - do chwili zamknięcia polskich szkół, tj. do 1 II 1940. Przez pewien czas mieszkała z grupą sióstr sieradzkich w Woźnikach k. Sieradza (1941), zajmując się pracą trykotarską, a od 1 IV 1942 wychowaniem i nauczaniem kilku polskich sierot, które pozostawały pod opieką sióstr. Przez cały ten okres opiekowała się pomocami naukowymi i biblioteką szkolną Publ. Szkoły Powszechnej nr 2 w Sieradzu oraz zajmowała się zbieraniem ofiar i wysyłaniem paczek żywnościowych i odzieżowych dla polskich jeńców wojennych i więźniów w obozach koncentracyjnych. Po wyzwoleniu objęła 1 II 1945 nauczanie religii w Publicznej Szkole Powszechnej nr 2 w Sieradzu i pracowała tam do 1 VII 1950. W 1946 ukończyła kurs katechetyczny przy Instytucie Katolickim w Częstochowie. We IX 1950 została mianowana kierowniczką domu w Częstochowie przy ul. Krakowskiej. Była jednocześnie w 1950-1956 katechetką przy parafii św. Zygmunta. W 1956-1957 była kierowniczką domu i katechetką przy parafii w Sulejowie. W następnych latach pełniła funkcje kierownicze w domach w Łęczycy (1957-1964) i w Częstochowie przy ul. 3 Maja (1964-1971), a równocześnie w 1961-1970 - funkcję prokuratorki generalnej Zgromadzenia. W 1971-1973 prowadziła kancelarię parafialną w Szewnie k. Ostrowca Świętokrz. Od 1973 przebywała w Łodzi na Obywatelskiej, gdzie była asystentką domową. W 1973-1979 pracowała w kancelarii Cmentarza św. Anny na Zarzewie, a następnie w kancelarii domu. Wszędzie i na każdym stanowisku była kochana i szanowana zarówno przez siostry, jak i osoby świeckie oraz duchowieństwo, za takt, dobroć i delikatną dyskrecję. Była gorliwą zakonnicą, głęboko kochającą Zgromadzenie, myślącą z troską o jego sprawach. Jej ogromna pracowitość, połączoną z autentyczną pobożnością, była wyrazem wielkiego hartu ducha. Na koniec miała dopełnić ofiary swego życia miarą cierpienia. Postępująca choroba nowotworowa wyniszczała jej organizm. Cierpienia przyjmowała cicho, z wielką cierpliwością, w pełni świadomości odchodząc do Boga. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.

* S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.