Była córką Jana, kowala, i Marianny z d. Cegielskiej, mających 7 dzieci, z których 2 zmarło w dzieciństwie. Po ukończeniu miejscowej szkoły uczyła się prywatnie szycia i haftu. Mając 18 lat, wstąpiła do Zgromadzenia w Pniewach, gdzie była już jej starsza siostra Maria - s. Fabiana. W Pniewach otrzymała formację wstępną, odbyła nowicjat i złożyła profesję zakonną. Następnie przez 3 lata pracowała w domu poznańskim. 15 VIII 1936 złożyła w Pniewach śluby wieczyste, po których została skierowana do pracy we Francji. Do domu w Ucel przyjechała 8 X 1936 i do 1964 pracowała w tamtejszym prewentorium dla dzieci, z tym, że w 1941-1942 przebywała w prowadzonym przez siostry domu rekolekcyjnym w Origny. Następnie pracowała w domu dla starszych pań w Grenoble (1964-1971) i w domu wypoczynkowym w Virieu-sur-Bourbre (1971-1975). W VII 1975 powróciła do Polski i tu miejscami jej życia i pracy były domy: w Rabce (1975-1984), Poznaniu (1984-1996) i Pniewach (1996-1999). Wypełniając zlecane jej obowiązki, od Jezusa uczyła się pochylania się nad bliźnimi, potrzebującymi pomocy. Służyła zarówno dzieciom, jak i paniom rekonwalescentkom oraz siostrom we wspólnotach. W modlitwie polecała Bogu zwłaszcza młodzież zakonną. Gorliwie modliła się też za grzeszników, a zwłaszcza za konających. Dla siebie prosiła tylko o to, by spełniła się wobec niej wola Boża. Dziękowała Bogu za powołanie i poczytywała sobie za szczególną łaskę to, że ostatni etap ziemskiej wędrówki dane jej było przeżyć w domu pniewskim, w bliskości Relikwii Matki Założycielki. Stąd po przyjęciu Komunii św. odeszła po wieczną nagrodę do domu Ojca. Spoczywa na urszulańskim cmentarzu w Pniewach.