Pochodziła z rodziny szlacheckiej. Przed wstąpieniem do Zgromadzenia odbyła próbę życia zakonnego u sióstr zmartwychwstanek. Tam też ukończyła półroczny kurs gospodarczy. Pomagała w przedszkolu na Czerwonej w Łodzi. Do nowicjatu została przyjęta 6 I 1939 w Pniewach, a profesję zakonną złożyła już w czasie okupacji niemieckiej w Łodzi. Kiedy zachorowała, została przeniesiona do domu na Obywatelskiej. Bardzo chciała żyć i dopiero po długich zmaganiach się ze sobą zgodziła się przyjąć śmierć jako wolę Bożą. Chorowała na zapalenie opon mózgowych, chwilami traciła przytomność. Wzywała swoją matkę, która sprzeciwiała się jej wstąpieniu, nie odpisywała nawet na listy. Nie poznała już matki, gdy ta - wezwana przez siostry - przyjechała do Łodzi w dniu jej śmierci. Odeszła do Pana, mając zaledwie 28 lat. Spoczęła na cmentarzu na Retkini, a po ekshumacji w XII 1963 - na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.

* S. Aniela Łozińska, Wspomnienia z okupacji 1939-1943, mps.