Córka Tomasza i Anieli z d. Szpejnowskiej. Pochodziła z wielodzietnej (14 dzieci), kochającej się rodziny rolniczej. Uczęszczała do miejscowej szkoły powszechnej. Ukończywszy 21 lat, wstąpiła w Warszawie do Zgromadzenia, przyjęta przez Matkę Założycielkę. Po kilkumiesięcznym pobycie w domu przy ul. Siennej wyjechała do Pniew, gdzie odbyła okres postulatu i nowicjatu, złożyła śluby zakonne i pozostała do II 1937. Następnie wyjechała do Lubcza nad Niemnem, gdzie 8 IX 1938 złożyła profesję wieczystą. W 1939, po wcieleniu Lubcza do Republiki Litewskiej i przejęciu domu 19 X 1939 przez Inspektorat Szkolny w Mińsku, siostry zostały zmuszone do opuszczenia placówki. Przybywszy do Warszawy, została skierowana do domu w Ołtarzewie, gdzie pozostała do 1949. Następnie pracowała w Chylicach (1949-1965) i w Sokolnikach Wlk. (1965-1991). Przez wszystkie lata pracowała w gospodarstwie i na roli. Czyniła to z zaangażowaniem i zamiłowaniem, pracowitością i rozmodleniem. Była człowiekiem pogodnym i ofiarnym, przejawiającym troskę o innych, zwłaszcza o ubogich. W wolnych chwilach naprawiała lub robiła różańce - także z myślą o innych. Dziecięco kochała Matkę Najświętszą, polecając jej wszystkich potrzebujących, szczególnie misje i grzeszników. Ostatni etap życia przeżyła w Pniewach, dokąd przybyła 12 II 1991. Często dziękowała za możność powrotu do domu macierzystego, gdzie odczuwała szczególną bliskość ukochanej Matki Założycielki. Mówiła, że doznała od Matki wiele dobroci. Chciała być i była do końca użyteczna. Złożona cierpieniem i niemocą, przypominała sobie, że bez cierpienia nie ma zbawienia, dlatego chętnie zgadzała się na wszystko, czego Bóg od niej zażąda. Po wieczną nagrodę odeszła w wigilię Zwiastowania Pańskiego, mając 90 lat, z których 69 przeżyła ofiarnie w Zgromadzeniu. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.