Córka Piotra i Józefy z d. Kurzacz. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej, miała brata bliźniaka. Ciężkim doświadczeniem dla rodziny była przedwczesna śmierć ojca, dlatego od młodości musiała pomagać matce w prowadzeniu gospodarstwa. Mając 21 lat, wstąpiła do Zgromadzenia w Sieradzu. Kandydaturę i postulat odbyła w domu sieradzkim, pracując w tkalni. Nowicjat w 1937-1938 odbyła w Pniewach. Po złożeniu ślubów zakonnych powróciła do Sieradza. Przez pierwsze lata okupacji niemieckiej (1939-1941) pracowała wraz z siostrami w maj. Tubądzin k. Sieradza, a w 1941-1945 w pralni Szpitala Powiatowego w Sieradzu. Po zakończeniu wojny została skierowana do pracy w Monicach i do 1967 pracowała jako zakrystianka w tamt. kaplicy oraz w ogrodzie. Od 1967 do śmierci przebywała w domu pniewskim, gdzie również przez pierwsze lata pracowała w ogrodzie. Następnie zatrudniona była w pracy chałupniczej, którą siostry wówczas wykonywały, a od 1978 pomagała w pralni. Była zakonnicą cichą, pokorną, pogodną, chwalącą Boga pracą, modlitwą i umartwieniem. Cechowały ją: cierpliwość, wyrozumiałość i pokój. Z dziecięcą prostotą oczekiwała spotkania z Jezusem, z Maryją, którą bardzo kochała, i z Matką Założycielką. Zmarła na zawał serca, prawie nagle. Spoczywa na pniewskim cmentarzu urszulańskim.