Córka Józefa i Walerii z d. Myszkowskiej. Pochodziła z rodziny rolniczej. Mając 21 lat, wstąpiła do Zgromadzenia w Sieradzu. Okres kandydatury i postulatu odbyła w Warszawie, gdzie w domu przy ul. Siennej pracowała przy furcie, i w Czarnym Borze pod Wilnem. W 1927-1929 odbyła nowicjat w Sieradzu pod kierunkiem s. Brygidy Rodziewicz. W II roku nowicjatu pracowała krótko w Ozorkowie, następnie w Komornikach (1928-1929). Po złożeniu ślubów zakonnych została skierowana do Rzymu. Przybyła tam 21 III 1929 i pozostała na Villinie do 1947. W latach wojny zachorowała na gruźlicę kości i płuc. Choroba wymagała leczenia klimatycznego, dlatego 3 VIII 1947 wróciła do Polski. Lata 1947-1948 spędziła - chorując - w Zakopanem, a 1948-1960 w Sulejowie, gdzie powoli wracała do zdrowia. Po wyleczeniu przyjechała do Łodzi, najpierw do domu na Rzgowskiej, następnie na Obywatelską, ale astma serca już do końca życia utrudniała jej udział w normalnym trybie życia zakonnego. Mało myślała o sobie, o chorobie, za to potrafiła dostrzegać potrzeby innych i w miarę możliwości starała się pomóc. Cicho znosiła przykrości i dolegliwości życia. Za wszystko wdzięczna, umiała odczytywać wolę Bożą i pełnić ją z całą miłością. Lubiła opowiadać siostrom o pobycie w Rzymie i o pracy tam, a zwłaszcza o Matce Założycielce. Systematycznie pracowała nad sobą, o czym świadczyły pozostawione przez nią notatki, a aktem strzelistym, który lubiła powtarzać, były słowa: Jezu, króluj w moim sercu. Zostawiła po sobie wspomnienie dobrej siostry, wiernie służącej Bogu w ludziach. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.