Córka Józefa i Franciszki z d. Cierpisz. Pochodziła z rodziny rolniczej. Szkołę ukończyła w Wygodzie i mając 22 lata, wstąpiła w Pniewach do kształtującego się dopiero Zgromadzenia. Jej życie zakonne, poza okresem nowicjatu w Pniewach, upłynęło głównie przy pracy z dziećmi: najpierw w domu dziecka w Otorowie (1923-1926), potem w Miejskim Zakładzie Wychowawczym w Łodzi przy ul. Kopernika (1927-1940). Podczas II wojny dzieliła los Zgromadzenia w Warszawie (1940-1944) i Ożarowie (1944-1948). Następnie pracowała w Nałęczowie (1949) i Milanówku (1949-1953), podejmując różne zadania, jakich wymagały ówczesne trudne okoliczności. Do pracy w przedszkolu wróciła w Młocinach (1953-1959), skąd została skierowana do domu dziecka w Zakopanem na Jaszczurówce, gdzie opiekowała się małymi dziećmi. Pracę tę kontynuowała również po przejęciu domu dziecka przez władze PRL w 1962, zajmując się do 1978 gromadką dzieci zakopiańskich. Jej pełna oddania troska o dzieci i ich wychowanie, szczególnie religijne, miała zapewne źródło już w domu rodzinnym (posiadała liczne rodzeństwo), głównie jednak tę postawę formowała w niej - podobnie jak i w całym Zgromadzeniu - Matka Założycielka, do której do końca życia żywiła najgłębszą cześć i którą zawsze wspominała z wdzięcznością. Wiele spośród dzieci, którymi się opiekowała, pamiętało o niej przez lata i w wieku dorosłym zwracało się do niej ze swymi troskami. Pięknym wyrazem wdzięczności stał się jubileusz jej życia zakonnego w 1973. Była wierna przyjętym zobowiązaniom zakonnym, życzliwa dla ludzi, ofiarna i pogodna. Chorowała obłożnie ponad rok, nie uniknęła też różnorakich cierpień, które znosiła ze świadomością uczestnictwa w Krzyżu Chrystusowym. Po krótkiej agonii odeszła do domu Ojca. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Zakopanem przy ul. Nowotarskiej.