Córka Antoniego i Józefy z d. Jakubowskiej. Pochodziła z wielodzietnej rodziny (8 dzieci). Ojciec z zawodu był rzeźnikiem, ale mieli też niewielkie gospodarstwo. Do szkoły powszechnej uczęszczała w Rudzie, później u elżbietanek w Poznaniu przez 3 lata uczyła się gotowania. Wstąpiła do Zgromadzenia w Pniewach, mając 26 lat. Tu odbyła okres formacji zakonnej, złożyła śluby i pozostała do 1954, pracując w kuchni. W 1954-1976 tę samą pracę wykonywała w domu w Lipnicy. Ostatnie 2 lata życia spędziła ponownie w Pniewach, ale już na prawach chorej. Była człowiekiem czynu, energii, miała żywy temperament. Praca była jej żywiołem, jednak najważniejszy w jej życiu był Bóg i czas poświęcony na modlitwę. Wymagała sumienności i dokładności przede wszystkim od siebie. Starała się zaspokoić potrzeby bliźnich, była dobra, lubiana przez siostry. Pod koniec życia została dotknięta ciężką chorobą (rak tarczycy). Niemoc i cierpienia znosiła spokojnie, wypełniając czas modlitwą. Wdzięczna Bogu i ludziom, odeszła do Pana po nagrodę za wierną służbę. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.