Córka Szczepana i Katarzyny z d. Obary. Pochodziła z wielodzietnej (8 dzieci) rodziny rolniczej. Uczęszczała do miejscowej szkoły powszechnej. Po śmierci matki zajmowała się gospodarstwem domowym. Po wojnie, w 1947-1949, pracowała w Domu Opieki dla Dorosłych św. Wincentego a Paulo w Kurozwękach. Do Zgromadzenia została przyjęta w Kielcach w wieku 25 lat. W 1951 rozpoczęła nowicjat w Pniewach i po złożeniu ślubów zakonnych została skierowana do Chartowa. Przebywała tam 9 lat, pracując w ogrodzie. Tam też zaczęła chorować, na szczęście po operacji guz okazał się niezłośliwy. W 1961-1967 pracowała na Jasnej Górze, następnie w kuchni "Caritas" w Poznaniu (1967-1980) i w Sokolnikach Wlk. (1980-1983). Cechowały ją: pracowitość i pobożność, chętne niesienie pomocy innym. Była bystrym i trafnym obserwatorem, a poczucie humoru ułatwiało jej rozwiązywanie sytuacji konfliktowych. Mówiła często o śmierci i przygotowywała się do niej. Miała szczególne nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego. Cieszyła się z bliskiej beatyfikacji Matki Założycielki, której jednak już nie doczekała. 26 V 1983 z powodu wylewu krwi do mózgu została zabrana do szpitala w Szamotułach, gdzie po tygodniu zmarła. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Kaźmierzu Wlkp.