Córka Michała i Michaliny z d. Uliasz. Pochodziła z rodziny rolniczej. Ukończyła miejscową szkołę powszechną, a następnie uczyła się krawiectwa i od 18 roku życia pracowała jako szwaczka. Mając 20 lat, wstąpiła w Czarnym Borze do Zgromadzenia. Tam spędziła okres kandydatury i postulatu. Nowicjat odbyła w Pniewach w 1937-1938 i po złożeniu profesji zakonnej powróciła do Czarnego Boru. Pozostała tam do III 1946, pracując w piekarni. Od III do VII 1946 przebywała w Wilnie i razem ze wszystkimi siostrami opuściła Wileńszczyznę. Przez kilka miesięcy przebywała w Warszawie, pomagając przy odbudowie domu. Następnie przebywała w domach: Chartowo (1946-1951), Słupsk (1951-1953), Lublin (1953-1954), Pniewy (1954-1955 i 1967-1968), Lipnica Murowana (1955-1957), Sędziszów (1957-1967), Police (1968-1976) i Poznań (1976-1995). Była osobą energiczną, staranną w pracy. Zasadniczo pracowała w kuchni. Z natury była pogodna, cicha, pełna miłości, uboga i posłuszna. Zmarła nagle, w czasie mszy św., po konsekracji, a przed Komunią św., w której była już widocznie godna uczestniczyć inaczej - twarzą w Twarz z umiłowanym nade wszystko Bogiem. Spoczywa na poznańskim cmentarzu na Junikowie.