Córka Michała i Marii z d. Zagały. Pochodziła z rodziny rolniczej. W 1927 ukończyła szkołę powszechną w Lipnicy Murowanej. Mając 17 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. Po okresie formacji zakonnej i złożeniu ślubów wyjechała w 1935 do Zakopanego, gdzie przebywała do 1939. Wybuch II wojny zastał ją w Warszawie. W 1941 została skierowana do Ożarowa, gdzie przez 6 lat pracowała w kuchni RGO. Tam też odbyła probację pod kierunkiem s. Stanisławy Kosmowskiej. Domami, w których przebywała po wojnie, były: Zakopane (1947-1950), Chylice (1950-1952) i Nałęczów (1952-1953). Z powodu choroby płuc przebywała w szpitalu w Warszawie przy ul. Płockiej, a potem do 1955 w Sulejowie. W 1955-1959 była furtianką w Domu Księży Emerytów w Częstochowie przy ul. 3 Maja, a następnie pracowała w szwalni domu dziecka w Chartowie. Po likwidacji domu chartowskiego skierowano ją do pracy parafialnej we Wrześni. Tam w 1977 została potrącona przez ciągnik, doznając ciężkich obrażeń ciała. Po okresie rekonwalescencji w domu w Lipnicy powróciła do pracy zakrystianki w Sokolnikach Wlk. (1977-1978) i we Wrześni (1978-1981). 20 VIII 1981 przyjechała do Otorowa i pozostała tam do śmierci. Była pracowita, usłużna, myśląca o innych. Miała otwarte serce zarówno dla sióstr, jak i osób świeckich czy dzieci z domu dziecka. Rozmodlona, kochająca Zgromadzenie i Matkę Założycielkę, starała się na wszystko, co trudne, mówić: Jak Bóg chce. Choroby serca i płuc, wypadek i znaczna utrata sprawności fizycznej, głuchota, utrudniająca kontakt z otoczeniem, i wreszcie choroba nowotworowa - były dla niej ciężkimi doświadczeniami, ale znosiła je mężnie, ofiarowując wszystko Ojcu. Zmarła w szpitalu w Szamotułach, dobrze przygotowana na spotkanie z Panem. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.