Córka Aleksego i Franciszki z d. Tabaki. Pochodziła z wielodzietnej (7 dzieci) rodziny rolniczej. Uczęszczała do szkoły powszechnej w Kowalach. Po śmierci matki przebywała u krewnych, opiekując się ich 4 dzieci. Do Zgromadzenia wstąpiła w Pniewach w wieku 20 lat. Kandydaturę odbyła w domu macierzystym, postulat w Otorowie. Po nowicjacie w Pniewach i złożeniu profesji zakonnej powróciła do pracy w domu dziecka w Otorowie. 9 V 1937 wyjechała do domu Notre Dame du Saleve we Francji. Z powodu II wojny opuściła wraz z siostrami placówkę w Saleve i do 1941 przebywała w Ucel. Lata 1941-1942 spędziła ponownie w Saleve, a potem pracowała w Virieu (1942-1953), Ucel (II-IX 1953 i 1958-1964) i Origny (1953-1958). 7 IX 1964 przyjechała do Virieu i pozostała tam do śmierci. Życie jej było aktywne, dynamiczne. Kochała pracę. Ożywiała ją modlitwą, zwłaszcza adoracyjną. Była zręczna zarówno w prowadzeniu gospodarstwa, jak i w szyciu, prasowaniu, w trosce o kwiaty w domu i wokół domu. Lubiła też posługiwać Panu Jezusowi poprzez staranną i dokładną pracę w kaplicy. Radością dla niej było służyć Panu tam, dokąd posłuszeństwo ją wzywało. Apostołowała swym pogodnym uśmiechem. Była wspaniałomyślna w oddawaniu innym usług. Kochała liturgię, muzykę, śpiew. Cieszyła się możliwością udziału w uroczystościach Millennium Chrztu Polski, obchodzonych w Rzymie w 1966, jak również pobytami w Polsce. Modliła się wiele w intencji powołań. Była dumna z tego, że jej siostrzeniec został księdzem. Jej walory duchowe ukazały się w pełni podczas ostatniej choroby - białaczki. Pan Jezus stał się jej bardzo bliski w tej próbie życiowej i pozwolił promieniować tym, co tak głęboko przeżywała. W prostocie mego serca, z radością dałam Ci wszystko - mogła powiedzieć Panu w dniu odejścia z tej ziemi w 82 roku życia i 62 roku powołania. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Virieu-sur-Bourbre.