Córka Mateusza i Franciszki z d. Szcześ. Pochodziła z rodziny rolniczej. Szkołę powszechną ukończyła w 1933 w Chocianowicach. Do Zgromadzenia została przyjęta w Łodzi przy ul. Obywatelskiej w wieku 18 lat. W I 1939 rozpoczęła w Pniewach nowicjat, przerwany z powodu wybuchu II wojny. Ukończyła go w VIII 1940 w Łodzi, składając profesję zakonną. W I 1942 razem z innymi siostrami łódzkimi przedostała się przez zieloną granicę do Warszawy, skąd 7 IV 1942 pojechała do Milanówka, gdzie pozostała do końca wojny. W III 1945 powróciła do domu przy ul. Obywatelskiej w Łodzi. Następnymi domami, w których przebywała, były: Łódź - dom przy ul. Rzgowskiej (1948-1949), Łęczyca (1949-1958), Sędziszów (1958-1959) i Monice, gdzie przyjechała 16 IX 1959 i pozostała do śmierci. Pracę w Zgromadzeniu rozpoczęła od drukarni, potem w latach wojny wykonywała - jak wszystkie siostry - różne czynności. Głównym jej zajęciem po wojnie była opieka nad dziećmi, zwłaszcza małymi. Kochała tę pracę. Uśmiechem witała każde dziecko, miała dobry kontakt z rodzicami dzieci. Przeżywała wraz z nimi ich troski i kłopoty, starając się w miarę możliwości nieść pomoc. Była osobą ofiarną, dyskretną i wyrozumiałą, a przede wszystkim była człowiekiem głębokiej modlitwy. Odznaczała się też umiłowaniem przyrody, a zmysł artystyczny wykorzystywała, dbając o wystrój kaplicy. Jej nagła śmierć, spowodowana wylewem krwi do mózgu, wywołała w środowisku monickim serdeczny żal i smutek. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.