Córka Antoniego i Marianny z d. Niedźwiedź. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej. Ukończyła miejscową szkołę powszechną. Po śmierci ojca pomagała w prowadzeniu gospodarstwa. Do Zgromadzenia w Pniewach została przyjęta w wieku 32 lat. W Pniewach otrzymała formację zakonną, tam złożyła śluby czasowe i wieczyste, w pniewskiej wspólnocie spędziła też całe życie zakonne. Świadomie oddała życie Bogu i w tym oddaniu trwała do końca. Żyła cicho, w ukryciu, pomagając w różnych działach pracy domowej i apostolskiej, m.in. w gospodarstwie, a było to w czasach, kiedy siostry były zmuszone pracować w miejscowym PGR-ze. Uzupełniała wiadomości ogólne i fachowe, kończąc w 1968 szkołę podstawową, w 1974 kurs racjonalnego żywienia, zorganizowany w Poznaniu przez Wojew. Zakład Doskonalenia Zawodowego, a w 1977 uzyskała świadectwo czeladnicze i dyplom mistrzowski w rzemiośle kucharza. Od 1970 pracowała w kuchni pniewskiej. Była ofiarna, delikatna, dbająca zwłaszcza o siostry, które z powodu pracy przychodziły na posiłki w późniejszych godzinach. Odznaczała się pracowitością, poczuciem obowiązku i poświęceniem. Miała wielkie nabożeństwo do Serc Jezusa i Maryi, do Matki Założycielki, a także do swego patrona - św. Maksymiliana Kolbego. Życiem potwierdzała słowa Matki Założycielki, że zakonnica, która chce się modlić, zawsze na modlitwę znajdzie czas. Choroba (ostra białaczka) była zaskoczeniem zarówno dla niej samej, jak i dla całego otoczenia. Objawiła się nagle, a wysiłki lekarzy nie zdołały jej opanować. Piękne, udane życie zakonne zakończyła w szpitalu w Szamotułach w wieku 64 lat. Spoczywa na pniewskim cmentarzu urszulańskim.