Córka Czesława, technika gorzelnianego, i Anastazji z d. Wleklińskiej. Pochodziła z wielodzietnej rodziny: miała 7 sióstr i 2 braci. Ukończyła miejscową szkołę niemiecką i w 1924 Prywatną Szkołę Handlową dra Grosztyka w Poznaniu. Następnie podjęła pracę w Wydziale Handlowym Zjednoczenia Producentów Rolnych w Poznaniu, będąc jednocześnie wolną słuchaczką Wydziału Prawa i Ekonomii Uniwersytetu Poznańskiego. Mając 21 lat, wstąpiła do Zgromadzenia w Pniewach. Okres formacji zakonnej spędziła w Goździchowie i w Warszawie - w domu przy ul. Siennej. Tam odbyła nowicjat koadiutorski i pracowała w kancelarii Prywatnej Szkoły Powszechnej Sióstr Urszulanek SJK. Po odbyciu w 1934-1935 nowicjatu w Pniewach złożyła śluby zakonne i powróciła do Warszawy, do domu przy ul. Gęstej. Była tam asystentką domu i zajmowała się pracą kancelaryjną. W 1936 wyjechała do Ożarowa Maz. (Ołtarzewa), gdzie w 1937-1945 była prefektą domu. Po wojnie była kierowniczką domów w Lipnicy (1945-1948) i w Młocinach (1948-1957). W 1957-1958 przebywała w domu w Warszawie, pracując w Wydziale Spraw Zakonnych przy Sekretariacie Prymasa Polski, następnie była kierowniczką domu w Chartowie (1958-1960), Słupsku (1960-1966) i Ozorkowie (1966-1975). Od 1975 przebywała ponownie w domu warszawskim. Z natury pracowita i dokładna, prowadziła sprawy rentowe i ubezpieczeniowe sióstr. Do końca pragnęła być użyteczna mimo coraz słabszego zdrowia i niedomagań wieku starczego. Była poważna i dojrzała, wierna modlitwie, dobrze wychowana i delikatna, wyczulona na poziom kultury życia codziennego. Żywo interesowała się problemami wspólnoty zakonnej, jak również sprawami Kościoła i Polski. Polecała je Bogu w gorącej modlitwie, zwłaszcza podczas adoracji Najśw. Sakramentu, którą wysoko ceniła. Była wierna dawnym przyjaźniom i więziom, łączącym ją z wieloma osobami. Cieszyła się osiągnięciami siostrzenicy, Barbary Grajewskiej, pianistki. Tydzień przed śmiercią złamała nogę i to spotęgowało inne dolegliwości, zwłaszcza niewydolność krążenia. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.

- Adela Łączkówna OSU, Wspomnienia o współpracy międzyzakonnej Zgromadzeń Zakonnych Żeńskich w Polsce po II wojnie światowej do 1960 r., cz. II, Warszawa 1986.