Córka Jana i Katarzyny z d. Dębek. Pochodziła z rodziny rolniczej. Była trzecia z 7 rodzeństwa. W domu pomagała w gospodarstwie i szyła. Należała do III Zakonu św. Franciszka. Do Zgromadzenia wstąpiła w Warszawie, w domu przy ul. Siennej, mając 22 lata. Postulat odbyła w Warszawie, nowicjat w Pniewach, gdzie także złożyła I śluby. Prawie całe życie zakonne spędziła w Szarym Domu w Warszawie. Wyjątek stanowiły lata 1929-1930, kiedy siostry z domu warszawskiego prowadziły pensjonat w Milanówku, oraz czas po powstaniu warszawskim, który spędziła w Ożarowie Maz. Pracowała w różnych działach: w stołówce, przy gościach, opiekowała się starszymi paniami, mieszkającymi w domu. Z czułością opowiadała o Matce Założycielce, której usługiwała w czasie jej pobytów w domu warszawskim. Przez pewien czas miała pod opieką kandydatki, które wprowadzała w pracę. Przede wszystkim jednak polem jej długoletniego działania była trykotarnia. Ofiarnie, z poczuciem odpowiedzialności i dużą umiejętnością, wykonywała prace trykotarskie dla sióstr. Była uczynna i pracowita. Praca sprawiała jej radość, nigdy nie narzekała na nadmiar czy ciężar pracy. Miała wiele wewnętrznej pogody i serdeczności. Była osobą prawdziwie rozmodloną. Codziennie odprawiała drogę krzyżową. Chętnie uczestniczyła w uroczystościach kościelnych czy narodowych. Kochała wspólnotę i życie wspólne. Choć przez dłuższy czas chorowała na serce, śmierć jej była zaskoczeniem, ponieważ zawsze wydawała się zdrowa, pogodna i czynna. Zmarła w 90 roku życia i 67 powołania zakonnego. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na warszawskim Bródnie.