Córka Szymona i Jadwigi z d. Bieleckiej. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej, była najstarsza z 8 dzieci. Uczęszczała do szkoły powszechnej w Rzeplinie, którą przerwała z powodu wybuchu II wojny światowej. W czasie wojny (1942) została wywieziona wraz z ojcem do Niemiec, gdzie pracowała przymusowo w gospodarstwie rolnym. Po wyzwoleniu wróciła w 1945 do Polski. Przez 2 lata pracowała u sióstr służebniczek starowiejskich w Rzączynie i poznawszy życie zakonne, zapragnęła poświęcić się Bogu w Kościele. Do Zgromadzenia wstąpiła w Lipnicy, mając 22 lata. Tam przeżyła prawie 40 lat, z wyjątkiem okresu nowicjatu, który odbyła w Pniewach w 1952-1953. W 1968 uzupełniła wykształcenie w zakresie szkoły podstawowej. Przez cały czas pracowała w ogrodzie. Pod kierunkiem fachowego ogrodnika dobrze nauczyła się zawodu i pracowała w nim z całym poświęceniem. W kontaktach z siostrami i osobami świeckimi była wyrozumiała i cierpliwa. Życzliwie odnosiła się do ludzi, miała umiejętność współpracy z innymi, dzięki temu chętnie pomagano jej w ogrodzie. Była wdzięczna Zgromadzeniu za to, że jej ojciec mógł spędzić w Lipnicy 16 miesięcy i przeżyć tu spokojnie resztę życia, korzystać z łask sakramentalnych i przygotować się na spotkanie z Bogiem. Miała słabe zdrowie, często chorowała, a w ostatnich latach życia nadmierna otyłość utrudniała jej pracę. W 1983 przeszła operację oka z powodu jaskry. W następnym roku czekała ją operacja prawego oka. Modliła się gorąco o uzdrowienie do Matki Założycielki i łaskę tę otrzymała - operacja okazała się zbędna. Odeszła do Pana po krótkotrwałej chorobie, prawie nagle, poddana całkowicie woli Bożej, gotowa przyjąć zarówno życie, jak i śmierć. Zmarła w 62 roku życia i 40 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.