Córka Wincentego i Cecylii z d. Wiśniewskiej. Pochodziła z wielodzietnej (9 dzieci), religijnej rodziny rolniczej. Ukończyła w 1929 szkołę powszechną w Chodczu oraz kurs gospodarstwa domowego. Od młodości czuła powołanie do życia zakonnego. Pragnienie to zrealizowała, wstępując do Zgromadzenia w wieku 22 lat w Sieradzu. Dopomógł jej w tym wikariusz z rodzinnej parafii, który podał jej adres sióstr w Sieradzu. Do postulatu została przyjęta 23 VIII 1939. Okres postulatu, trwający przez całą okupację niemiecką, spędziła w Sieradzu, pracując przy chorych żołnierzach w szpitalu polowym oraz w pralni wojskowej. Po zakończeniu działań wojennych pojechała do Pniew, gdzie w 1945-1946 odbyła nowicjat i złożyła śluby zakonne. Następnie powróciła do Sieradza. Była do 1969 zakrystianką w kościele klasztornym. Lata 1969-1977 spędziła w Wałbrzychu, pracując jako zakrystianka w kościele parafialnym pw. św. Józefa. Po rocznym pobycie w domu przy ul. Obywatelskiej w Łodzi wyjechała do Częstochowy. Była tam krótko w domu na Grabówce, a w 1978-1979 pracowała w kościele parafialnym św. Zygmunta. W VIII 1979 powróciła do domu w Sieradzu i pozostała tam do śmierci. Pracując prawie do końca życia jako zakrystianka, spełniała obowiązki gorliwie i jak najsumienniej. Była osobą pracowitą, szlachetną i pobożną. Miała w klasztorze 2 kuzynki: s. Ostianę i s. Szymonę. W ostatnim roku życia z powodu ciężkiej choroby neurologicznej (stwardnienie boczne zanikowe) nie mogła już pracować. Wierną służbę Bogu zakończyła w 70 roku życia i 47 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.