Córka Jana, przemysłowca, i Jadwigi Reginy z d. Kachlickiej. W 1926 ukończyła 6-klasowe Pryw. Humanistyczne Gimnazjum Żeńskie pw. Najśw. Serca Jezusa w Poznaniu, a w 1926-1927 Kurs Gospodarstwa Domowego przy Zakładzie Sióstr Urszulanek SJK w Otorowie. Mając 19 lat, została w Pniewach przyjęta do Zgromadzenia i jako kandydatka przebywała (II-X 1928) w Żeńskiej Szkole Hodowli Drobiu w Julinie pod Warszawą, kończąc tam kurs drobiarstwa. Okres postulatu i nowicjatu koadiutorskiego spędziła w Otorowie, tam również złożyła śluby koadiutorskie. W 1931-1932 była słuchaczką kursów dokształcających dla wychowawców zakładów opiekuńczych dla dzieci i młodzieży, zorganizowanych przez Katolicką Szkołę Społeczną w Poznaniu, uzyskując uprawnienia do pełnienia obowiązków wychowawczyni w domach dziecka. Obowiązki wychowawczyni domu dziecka w Otorowie pełniła do 1939. Była też katechetką w Szkole Powszechnej przy Zakładzie Naukowo-Wychowawczym i w parafii w Otorowie, zajmowała się Krucjatą Eucharystyczną dzieci i Stowarzyszeniem Młodych Polek. W latach II wojny przebywała nadal w Otorowie, ale w VI 1942 została zabrana przez Niemców do pracy w Szpitalu Powiatowym w Szamotułach, a od V 1943 do 21 I 1945 pracowała jako pomoc domowa u Niemki w Szamotułach. W 1946-1947 odbyła nowicjat kanoniczny w Pniewach i złożyła profesję zakonną. Następnie pracowała jako wychowawczyni w bursie dla dziewcząt w Kielcach (1947-1948), w domu dziecka w Chartowie (1948-1949), w internacie w Słupsku i jako katechetka w Rowach (1949-1951) oraz w domu dziecka w Pniewach (1950-1951). W 1948-1951 uczęszczała na wykłady Instytutu Wyższej Kultury Religijnej w Poznaniu i ukończyła w Połczynie Zdroju kurs katechetyczny. Następnie była katechetką w parafii św. Andrzeja w Łęczycy (1951-1954) i w parafii M. B. Zwycięskiej w Łodzi, gdzie również pomagała w Ośrodku Katechetycznym na Czerwonej. W Łodzi ukończyła w 1955 diec. kurs katechetyczny, który kontynuowała w dalszych latach pracy katechetycznej. Od IX 1957 przebywała ponownie w Łęczycy, pracując jako katechetka do 1973. Obowiązki katechetki wypełniała sumiennie i z korzyścią dla dzieci. Kochała dzieci i młodzież, nie szczędziła czasu i energii, by zajmować się uczniami nie tylko na lekcjach religii, ale i poza godzinami lekcyjnymi. Utrzymywała serdeczny kontakt z uczniami i ich rodzicami. Była chłonna na wszelkie nowe prądy w katechezie, pogłębiała ciągle wiedzę, chcąc - jak mówiła - przekazywać stare treści w nowych formach. Nie istniał dla niej ściśle określony wymiar godzin - często zostawała po lekcjach w salce katechetycznej, żeby być z dziećmi, by wciągać je do pracy w parafii, pracy charytatywnej itp. Była mocno zżyta ze środowiskiem - dzieliła kłopoty i troski uczniów i ich rodzin, starając się, jak tylko mogła, pomagać. Pogorszenie stanu zdrowia i długie pobyty w szpitalach nie pozwoliły jej na kontynuowanie pracy katechetycznej, której duszą i sercem była oddana. Dwa dni przed śmiercią ponownie musiała udać się do szpitala z powodu zatoru żylnego w nodze. Lekarze podziwiali jej cierpliwość, gdyż nie skarżąc się, cierpliwie znosiła dotkliwy ból. Mimo ciężkiego stanu nikt nie przypuszczał, że życie jej dobiega końca. Rano, gdy siostry były w kościele na mszy św., dokonała pracowitego życia, całkowicie oddanego Bogu i Jego służbie. Odeszła do Pana w 66 roku życia. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Łęczycy.