Pochodziła z góralskiej rodziny rolniczej. Do Zgromadzenia wstąpiła w Łodzi, w wieku 24 lat, po okresie pobytu u sióstr loretanek. Pracowała w łódzkiej drukarni, odbywając nowicjat koadiutorski. 15 VIII 1939 złożyła śluby koadiutorskie w Pniewach. Następnie powróciła do Łodzi, gdzie w latach II wojny rozpoczęła nowicjat kanoniczny, a zakończyła go w Warszawie złożeniem profesji zakonnej. W Warszawie zachorowała na gruźlicę i leczyła się w Radości. Po wojnie wróciła do Łodzi, a potem - jako chora - przebywała w Kazimierzu. W życiu cicha i pogodna, w chorobie była cierpliwa i umartwiona, niezajmująca sobą innych. Dużo się modliła, zwłaszcza za grzeszników. Śmierć jej była niezwykła - jakby w ekstazie. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Kazimierzu k. Łodzi.