Córka Romualda, nauczyciela, kuratora okręgu szkolnego brzeskiego, i Anny z d. Głowackiej. Ukończyła gimnazjum ogólnokształcące zdaniem egzaminu dojrzałości. Do Zgromadzenia została przyjęta przez m. Pię Leśniewską w wieku 21 lat w Warszawie. Tam odbyła okres kandydatury, a jako postulantka pojechała do Wójczy, gdzie zajmowała się pracą społeczną na wsi. Po powrocie do Warszawy w XI 1942 pracowała w kuchni RGO i w bibliotece domowej. 15 VIII 1943 rozpoczęła nowicjat w Młocinach, ukończony złożeniem ślubów zakonnych w Milanówku. Brała udział w działalności konspiracyjnej WSK AK w randze podporucznika. Odznaczona została Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami (1944), Krzyżem AK i czterokrotnie Medalem Wojska. W III 1945 wyjechała do domu w Łodzi przy ul. Obywatelskiej. Ukończyła diec. kurs katechetyczny i pracowała jako katechetka. Lata 1947-1948 spędziła na kuracji w Zakopanem. Po kilkumiesięcznym pobycie w Warszawie została skierowana do pracy w "Caritas" kieleckiej, a w 1949-1952 była wychowawczynią w prowadzonym przez siostry internacie dla uczennic szkół średnich w Milanówku. Podobną pracą zajmowała się w okresie I-V 1952 w Chylicach. Lata 1952-1953 spędziła w Poznaniu, gdzie była organistką i zajmowała się magazynem kuchni "Caritas". Następnie pracowała w kancelarii domu dziecka w Otorowie (1953-1954) i w Lipnicy (1954-1958). Po kilkumiesięcznym pobycie w Nałęczowie pojechała do Lublina, gdzie w 1958-1959 ukończyła roczny kurs prawno-społeczny dla zakonnic. Następnie podjęła studia w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej, pracując jednocześnie w 1959-1964 na stanowisku kierownika sekretariatu tejże instytucji. Dyplom ukończenia IWKR otrzymała 20 VI 1961. W następnym roku, po obronie pracy magisterskiej Instytut Wyższej Kultury Religijnej w Warszawie w latach 1937-1939, uzyskała dyplom magistra filozofii chrześcijańskiej w zakresie specjalizacji: filozofia praktyczna. 12 I 1966 na podstawie pracy Instytuty Wyższej Kultury Religijnej w świetle działalności wychowawczej Kościoła katolickiego w Polsce w latach 1937-1939 i po zdaniu egzaminów doktorskich z wynikiem bardzo dobrym uzyskała stopień naukowy doktora filozofii chrześcijańskiej. Od I 1965 przebywała w domu w Warszawie. Była człowiekiem kulturalnym, zdolnym i miłym, ale - obciążona dziedzicznie - cierpiała przez całe życie na okresowe stany nerwicowe z silnym podbarwieniem depresyjnym. Dlatego nie mogła w pełni włączać się w życie wspólnoty, ale chętnie podejmowała prace społeczne i apostolskie, zwłaszcza wśród młodzieży akademickiej i inteligencji pracującej. W 1972-1973 pracowała na KUL-u jako asystentka dokumentacji naukowej w dziale opracowań Encyklopedii Katolickiej. Jest autorką artykułu Ks. Władysław Lewandowicz jako dyrektor Instytutu Wyższej Kultury Religijnej w Warszawie, w: Chrześcijanie, t. 18, Warszawa 1987, s. 88-95. Od czasu choroby i śmierci ojca (1978) za zgodą władz zakonnych mieszkała poza wspólnotą, opiekując się jego drugą żoną. Równocześnie utrzymywała stały kontakt ze Zgromadzeniem. Zmarła w 75 roku życia i w 54 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu w Łodzi przy ul. Ogrodowej.