Córka Jana i Zofii z d. Obuchowicz. Pochodziła z rodziny rolniczej. W wieku 26 lat wstąpiła w Czarnym Borze do Zgromadzenia. Jako kandydatka i postulantka pracowała w garderobie domu dziecka w Czarnym Borze. W VIII 1927 rozpoczęła nowicjat w Pniewach. W II roku nowicjatu powróciła na krótko do Czarnego Boru i w końcu II 1929 wyjechała do Rzymu. Tam - jako jedna z pierwszych - złożyła śluby zakonne w domu przy via Cavour. W 1931-1939 pracowała w domu dla studentek przy via Regina di Bulgaria. W VI 1939 powróciła do Polski. Okres okupacji niemieckiej przeżyła w Ożarowie i w Warszawie. 27 X 1945 pojechała do Chartowa i podjęła pracę w domu dziecka. Od II 1953 przebywała w Słupsku, gdzie przez 20 lat pełniła funkcję furtianki. Była nie tylko furtianką, raczej gospodarzem domu, z dużym poczuciem odpowiedzialności za wszystko, co się w domu działo. Wszelkie sprawy związane z zaopatrzeniem domu, z remontem czy drobnymi naprawami umiała sprawnie załatwić. Nie lubiła wielkich słów, miłość do Boga i ludzi wyrażała czynem. Miała poczucie humoru. Dużo czytała, interesowała się sportem. Wierna zarówno modlitwie, jak i zleconym jej obowiązkom, była wymagająca od siebie, mocna w trudzie i cierpieniu, nieopowiadająca ani o swoich przeżyciach, ani o zmęczeniu. W V niedzielę Wielkiego Postu upadła. Przyczyną było słabnące działanie serca. Została zaopatrzona sakramentami św. i zabrana do szpitala, gdzie w Wielki Piątek zasnęła w Panu. Spoczywa na cmentarzu komunalnym w Słupsku.