Córka Wiktora Lucjana i Józefy z d. Pruszkowskiej. Pochodziła z rodziny robotniczej, miała 7 braci i 2 siostry. Należała do III Zakonu św. Dominika. Pomagała rodzicom w pracach domowych, a w 1929-1932 pracowała zarobkowo w Wilnie. Tam, mając 29 lat, wstąpiła do Zgromadzenia. Okres kandydatury i postulatu odbyła w Czarnym Borze k. Wilna. W 1935-1936 przebywała w nowicjacie w Pniewach. Po złożeniu ślubów zakonnych powróciła do Czarnego Boru, gdzie - posiadając kartę rzemieślniczą, uprawniającą do pracy w rzemiośle piekarniczym - pracowała w piekarni, aż do opuszczenia przez siostry Czarnego Boru w 1946. Po 2-miesięcznym pobycie w Ożarowie została skierowana do Ozorkowa, gdzie przebywała do X 1950. W 1950-1954 pracowała w domu dziecka w Bogdańcu. 4 VIII 1954 przyjechała do domu w Łęczycy i pozostała tam do śmierci. Pracowała w kuchni. Była człowiekiem rozmiłowanym w Bogu, pracowitym i ofiarnym. Kochała Matkę Założycielkę, której zawsze dziękowała za założenie Zgromadzenia, bo tylko tu miała szansę przyjęcia. Kochała ludzi. Służyła modlitwą, dobrą radą, pociechą. Zdobywała zaufanie sumiennością, uczciwością i dobrocią. Była też wzorem w cierpieniu, znoszonym z radością. Chorując na reumatyzm i serce, do ostatnich chwil życia niosła Bogu w ofierze pełne dłonie cierpienia, połączonego z dziękczynieniem. Zmarła w 91 roku życia i 62 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Łęczycy.