Córka Michała i Anastazji z d. Frąckowiak. Wstąpiła do Zgromadzenia, mając 35 lat. Okres kandydatury i postulatu odbyła w Otorowie, pomagając ówczesnej kierowniczce s. Dolores Nowakowskiej. 15 VIII 1929 została w Pniewach przyjęta do nowicjatu koadiutorskiego. Odbywała go w Łodzi, pracując jako wychowawczyni w III Miejskim Domu Wychowawczym przy ul. Kopernika. Złożywszy w Pniewach śluby koadiutorskie, również w 1930 ukończyła z wynikiem celującym kursy dokształcające dla wychowawców zakładów opiekuńczych dla dzieci i młodzieży, zorganizowane w Warszawie przez Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej. Od IX 1931 objęła kierownictwo domu oraz zakładu wychowawczego przy ul. Kopernika w Łodzi. Od I do VII 1937 przebywała w nowicjacie w Pniewach i złożyła śluby kanoniczne. Była człowiekiem wyrobionym wewnętrznie, zrównoważonym, solidnym i sprawiedliwym. Odznaczała się systematycznością w pracy, porządkiem, pracowitością, jak również uczynnością. Dbała zarówno o siostry, jak i o wychowanki. Dziewczęta ją kochały, a siostry ceniły za jej zalety umysłu i serca. 24 XII 1939 władze niemieckie przeniosły cały zakład wraz z siostrami na ul. Przędzalnianą w Łodzi, a później, po przejęciu zakładu przez Niemców 3 III 1940, siostry musiały wycofać się z placówki. W VI 1940 przedostały się do domu w Warszawie. Tam zajęła się prowadzeniem kuchni, ale - choć silna i zdrowa - zaczęła wkrótce niedomagać. Powodem okazała się gruźlica płuc. W VIII 1941 wyjechała do Zakopanego. Mimo troskliwej opieki lekarskiej nie dało się opanować choroby. Początkowo łudziła się, że wróci jeszcze do pracy dla Zgromadzenia, godziła się jednak z wolą Bożą. Nawet w cierpieniu nie traciła pogody ducha, nie była zajęta sobą. Przedwczesna śmierć zdolnej wychowawczyni wywołała żal wśród byłych wychowanek. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Zakopanem przy ul. Nowotarskiej.

* M. U. Ledóchowska, Kronika Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK, Warszawa 1992. S. Teresa Tyszkiewicz, O śmierci śp. s. Anny Płatkowskiej, List z 12 III 1942 (mps).