Córka Jana i Marianny z d. Napieralskiej. W wieku 23 lat napisała do Matki Założycielki, prosząc o przyjęcie do Zgromadzenia. Została przyjęta w Pniewach, kandydaturę i postulat odbyła w domach w Poznaniu i w Goździchowie. Z powodu dolegliwości wewnętrznych była też na obserwacji w szpitalu. W 1924-1926 odbywała nowicjat w Pniewach, ale w I-V 1926 przebywała w Warszawie na Siennej. Po złożeniu w Pniewach ślubów zakonnych pozostała w domu macierzystym, pracując w refektarzu. 15 VIII 1929 złożyła profesję wieczystą i w XI 1929 została posłana do Rzymu. Przebywała w domach: przy via Cavour (1929-1931), via Regina di Bulgaria (1931-1934 i 1936-1940), via Boccea (1940-1941), w nuncjaturze apostolskiej (1941-1948), w domu przy via di Villa Ricotti (1948-1954) i na Primavalle (1934-1936 i 1954-1959). Odznaczała się sumiennością, pracowitością i umiejętnością utrzymywania ładu i porządku. Była przy tym uzdolniona, inteligentna i dowcipna. Cokolwiek się wydarzyło, z łatwością opisywała wierszem. Była głęboko Boża, żyła sprawami Kościoła i Zgromadzenia. Kiedy w 1948 odbyła probację w Rzymie, z przejęciem napisała do jednej z sióstr: Był to jeszcze jeden talent, z którego trzeba będzie zdać rachunek Panu. Ostatnie miesiące życia spędziła w domu na Casaletto, ciężko chorując z powodu nowotworu mózgu. Zmarła w 61 roku życia i 38 roku powołania zakonnego. Została pochowana w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu Campo Verano w Rzymie.

* M. U. Ledóchowska, Kronika Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK, Warszawa 1992.