Córka Józefa, robotnika rolnego, i Jadwigi z d. Olczak. Wzrastała w rodzinie wielodzietnej, miała 6 rodzeństwa. Gdy miała 14 lat, rodzina przybyła do kraju i zamieszkała w Czesławicach (par. Gołańcz), pow. Wągrowiec. Mając lat 18, podjęła pracę w miejscowym majątku. Do Zgromadzenia wstąpiła w Pniewach, mając 22 lata. Miała to szczęście, że czas formacji zakonnej przeżywała za życia Matki Założycielki i na jej ręce złożyła I śluby zakonne. Śluby wieczyste złożyła dopiero po II wojnie, 10 VI 1945. W Pniewach spędziła 63 lata. W różnych okresach historii domu macierzystego zlecane jej były rozmaite zadania. Każdą pracę wykonywała solidnie, była systematyczna, dokładna, ofiarna, gotowa do poświęceń. Trudy i przeciwności znosiła cicho, zachęcając także innych, słowem i przykładem, do wytrwałości i do zaufania Bogu. Była osobą skromną, cichą, pokorną i ubogą. Ubogacała wspólnotę gorliwością, wiernością, cichą świętością. Jej pogodna twarz, uśmiech, jasne, życzliwe spojrzenie - wyrażały pokój duszy i dobroć serca. Odeszła do Boga nagle, zgodnie z jej pragnieniem, by umrzeć na chodząco. Rozległy wylew uniemożliwił jej kontakt z otoczeniem. W pamięci sióstr pozostała jako niezwykła w zwyczajności. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.