Córka Józefa i Marianny z d. Kulawieckiej. Pochodziła z rodziny rolniczej. Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej pomagała rodzicom w gospodarstwie, ucząc się jednocześnie przez 3 lata szycia. Do Zgromadzenia została przyjęta w Sieradzu, gdy miała 29 lat. Poza latami 1935-1936, w których odbywała nowicjat w Pniewach, klasztor sieradzki był jej domem przez całe życie zakonne. Pracowała głównie jako krawcowa w szwalni i w tkalni, a podczas okupacji niemieckiej służyła chorym w szpitalu powiatowym. W 1959-1969 pracowała w Domu Pomocy Społecznej dla dzieci, prowadzonym przez Zgromadzenie. Była człowiekiem stanowczym, o silnym temperamencie. W pracy była dokładna, dbająca o estetykę, ofiarna i usłużna. Podtrzymywała bliskie więzi ze swoją rodziną, bardzo przez nią kochana. Troszczyła się o dobro duchowe bliskich. Bardzo kochała Matkę Założycielkę i starała się o wzorowe zachowywanie jej wskazań. Dużo się modliła, była wiernym członkiem Straży Honorowej NSJ i przez modlitwę i ofiarę przyczyniała się do wynagradzania Bogu za grzechy świata. Od wielu lat miała uszkodzony słuch, co utrudniało jej porozumiewanie się z otoczeniem. 20 X 1991 upadła i złamała nogę w stawie biodrowym. Mimo dobrej opieki pielęgnacyjnej i rehabilitacyjnej nie mogła już chodzić. Do końca była wymagająca od siebie, umartwiona, nieużalająca się na dolegliwości, zainteresowana życiem wspólnoty. W 88 roku życia odeszła po nagrodę za 59 lat wiernej służby Bogu i ludziom. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.

* S. Paulina Aniela Jaskulanka USJK, Kronika okupacyjna klasztoru Sióstr Urszulanek w Sieradzu, Niepokalanów 1993.