Córka Bolesława i Stanisławy z d. Błasińskiej. Pochodziła z wielodzietnej (8 dzieci), religijnej rodziny rolniczej. Szkołę podstawową ukończyła w Rudzie Wielkiej, a w 1951 kurs kroju i szycia w Zakładzie Doskonalenia Rzemiosła w Radomiu. Mając 20 lat, wstąpiła do Zgromadzenia w Warszawie. Tam otrzymała wstępną formację zakonną. 14 VIII 1955 została przyjęta do nowicjatu w Pniewach. Po I ślubach powróciła do domu warszawskiego i pozostała tam do VI 1959, pomagając w szwalni lub w pralni. Do domu warszawskiego powróciła jeszcze po 2-letnim pobycie w Chylicach (1959-1961). 15 VIII 1961 złożyła w Pniewach śluby wieczyste. Kolejnymi domami, w których przebywała, były: Pniewy (1964-1965), Łódź - dom przy ul. Obywatelskiej (1965-1970), Łódź - dom przy ul. Czerwonej (1970-1975) i Ozorków - dom na Bugaju (1975-2005). We wszystkich wspólnotach podejmowała zajęcia domowe. W pracy była zaangażowana, ofiarna i obowiązkowa, usłużna dla otoczenia. Mimo słabego zdrowia chętnie przyjmowała na siebie nowe obowiązki. Lubiła pielęgnować chore siostry. Ceniła sobie funkcję zakrystianki w kościele ozorkowskim. W 1974 w Wojew. Zakładzie Doskonalenia Zawodowego w Łodzi ukończyła kurs racjonalnego sporządzania posiłków. Z natury pobożna, odznaczała się umiłowaniem modlitwy, miała nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego. Chętnie uczestniczyła w życiu wspólnotowym. Kochała też swoją rodzinę, żyła i dzieliła się radościami i smutkami bliskich, otaczając wszystkich modlitwą. W XII 2004 stan jej zdrowia bardzo się pogorszył. Przewieziona do Szpitala im. św. Jana Bożego w Łodzi, została poddana operacji przewodu pokarmowego (perforacja żołądka). Po tym zabiegu stan jej uległ poprawie, ale w Boże Narodzenie doznała udaru mózgu. Ze szpitala przewieziono ją do domu przy ul. Obywatelskiej, wymagała bowiem stałej opieki pielęgniarskiej i medycznej. Odeszła do Pana, otoczona modlitwą sióstr. Spoczywa na Starym Cmentarzu w Ozorkowie.