×

Ostrzeżenie

JUser::_load: Nie można załadować danych użytkownika o ID: 62.

czwartek, 15 grudzień 2011 22:18

RZEKIECKA Gabriela Józefa, s. M. Magdalena od Serca Jezusa Konającego,

ur. 15 III 1896 w Starkowie (par. Przemęt), pow. Wolsztyn,
wst. 27 XII 1927 w Pniewach,
I śl. koad. 15 VIII 1929 w Pniewach,
kan. 29 III 1941 w Łodzi,
nr w księdze prof. 192
zm. 10 XI 1975 w Łodzi.
Spoczywa na cmentarzu: Łódź - Zarzew

Córka Wincentego, nauczyciela, i Tekli z d. Apolinarskiej. Po ukończeniu szkoły powszechnej kształciła się w domu i na pensji w Ostrowie. W 1919 zdała w Państw. Seminarium Nauczycielskim w Poznaniu egzamin dojrzałości. Od 1920 była nauczycielką publicznych szkół powszechnych. Drugi egzamin nauczycielski zdała 31 X 1923 w Bydgoszczy. Mając 31 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. W okresie postulatu i nowicjatu koadiutorskiego ukończyła w Warszawie kurs dokształcający dla wychowawców zakładów opiekuńczych dla dzieci i młodzieży, zorganizowany przez Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej. Następnie została wysłana do Łodzi, gdzie po zdaniu egzaminu katechetycznego przed Komisją Egzaminacyjną przy Łódzkiej Kurii Biskupiej pracowała od 1 IX 1928 jako nauczycielka religii w szkole w Łodzi, następnie w Zgierzu. Złożywszy w Pniewach śluby koadiutorskie, w 1930-1931 była słuchaczką Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i zdała egzamin końcowy. Od IX 1931 do 1 I 1940 pracowała jako nauczycielka religii w szkołach specjalnych w Łodzi, będąc jednocześnie w 1931-1938 kierowniczką domu przy ul. Obywatelskiej. Podczas okupacji niemieckiej odbyła w Łodzi nowicjat kanoniczny i złożyła profesję zakonną. Kiedy siostry, w obawie przed wywiezieniem do obozu, opuściły Łódź i przez zieloną granicę przedostały się do Warszawy, pozostała w Łodzi. Mieszkając u sąsiadów, mogła czuwać nad domem przy ul. Obywatelskiej. W 1942-1945 pracowała w elektrowni łódzkiej na stanowisku stenografki. Po wojnie powróciła do domu przy ul. Obywatelskiej i do pracy katechetycznej. Była w 1945-1958 nauczycielką religii w szkołach łódzkich. Po zwolnieniu sióstr ze szkół pracowała w domu. Udzielała prywatnych lekcji jęz. niemieckiego, pomagała w pracach gospodarczych. Była człowiekiem poważnym i solidnym, odznaczała się roztropnością i pokorą. W ciągu 48 lat życia zakonnego wykazała miłość i gorliwość o chwałę Bożą oraz troskę o dobro Zgromadzenia. Chorowała na marskość wątroby, co stało się przyczyną jej zgonu. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.

* S. A. Łozińska, Wspomnienia z okupacji 1939-1945 (mps).

Czytany 1375 razy