Córka Jana i Katarzyny z Drapałów. Pochodziła z rodziny rolniczej Najwidoczniej rodzice umieli stworzyć w domu dobry klimat dla rozwoju życia religijnego dzieci, gdyż 3 córki obrały drogę rad ewangelicznych (2 wstąpiły do sióstr serafitek). W 7 roku życia zaczęła uczęszczać do szkoły powszechnej, a uzupełniła ją, będąc w klasztorze, w 1968. Do Zgromadzenia wstąpiła w Warszawie, mając 30 lat. Razem z siostrami przeżyła powstanie warszawskie. Pod koniec wojny rozpoczęła w Milanówku nowicjat, a śluby zakonne złożyła w Młocinach. Pozostała w domu młocińskim do IX 1949, a następnie przebywała w Chylicach (1949-1958), Milanówku (IV-IX 1958) i w Łęczycy (1958-1984). W VIII 1984 przyjechała do domu w Łodzi przy ul. Obywatelskiej, gdzie pozostała do śmierci. Pełniła różne obowiązki, najdłużej jednak, bo 26 lat, pracowała w Łęczycy z dziećmi przedszkolnymi. Wykonywała tę misję ofiarnie i z radością, zyskując sympatię i wdzięczność rodziców. Ostatnie 3 lata życia spędziła w domu na Obywatelskiej. Nie mając już sił do pracy, starała się oddawać siostrom drobne usługi. W ciągu lata zbierała kwiaty, suszyła je i robiła z nich artystyczne kartki. Miała wiele radości, mogąc nimi obdarować współsiostry. Świadomie też szykowała się na spotkanie z Panem. Modliła się dużo, zachowując do końca pogodę ducha. Zmarła nagle, ale śmierć była dla niej spotkaniem z umiłowanym nade wszystko Chrystusem. Spoczywa na Cmentarzu św. Anny w Łodzi na Zarzewie.