Córka Walentego i Katarzyny z d. Różańskiej. Pochodziła z wielodzietnej rodziny robotniczej. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Kościanie uczyła się szycia. Do Zgromadzenia została przyjęta w Pniewach w wieku 21 lat. W domu macierzystym otrzymała formację zakonną, złożyła śluby czasowe i 15 VIII 1933 śluby wieczyste. Pracowała w szwalni jako odpowiedzialna. Była pobożna, sumienna, obowiązkowa w pracy. Pod koniec VI 1937 ujawniła się w niej choroba psychiczna i według orzeczenia lekarzy ze szpitala w Poznaniu musiała zostać umieszczona w zakładzie zamkniętym. Pracowała w szwalni zakładowej. Choroba miała charakter przewlekły. W latach okupacji siostry nie zdołały nawiązać z nią kontaktu, dlatego też dalsze jej losy nie są znane.