Córka Kazimierza i Marianny z d. Pomorskiej. Pochodziła z wielodzietnej (10 dzieci) rodziny rolniczej. W 1911-1918 uczęszczała do niemieckiej szkoły powszechnej, a następnie pomagała rodzicom w gospodarstwie. Mając 27 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia i pozostała w Pniewach przez okres formacji przednowicjackiej i nowicjatu do 1934. Złożywszy I śluby zakonne, została posłana do Otorowa, następnie przebywała w Pniewach (1940-1945), Otorowie (1945-1954), Monicach (1954-1960) i w Sieradzu (1960-1997). Pracowała zwłaszcza w gospodarstwie i w ogrodzie, pomagała w pasiece. Była człowiekiem solidnym i systematycznym, twardym i wiele od siebie wymagającym. Kilka razy uczestniczyła w pielgrzymce do Częstochowy, ofiarnie służąc siostrom jako woźnica i przewożąc bagaże pielgrzymom. Z natury była małomówna, w pracy skupiona, rozmodlona, serdeczna i życzliwa dla ludzi. Odznaczała się gościnnością i zatroskaniem o człowieka. Lubiła czytać książki religijne. Wolne chwile spędzała na modlitwie. Do ostatnich dni życia pozostała wierna drodze krzyżowej, którą co dzień odprawiała na krużganku sieradzkim. Chorowała zaledwie kilka dni. Odeszła do Pana w Boże Narodzenie, w 94 roku życia i w 67 roku powołania zakonnego. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.