Córka Józefa i Antoniny z d. Piątczak. Pochodziła z wielodzietnej (8 dzieci) rodziny rolniczej, była młodszą siostrą Agnieszki - s. Alfonsy, również urszulanki SJK. Uczęszczała do miejscowej szkoły powszechnej. Ukończyła ją w 1972 w Kielcach. Będąc w domu, chodziła na kursy szycia i gotowania. Mając 21 lat, wstąpiła w Sieradzu do Zgromadzenia i została posłana do nowo powstającego domu w Łodzi przy ul. Obywatelskiej, gdzie pomagała przy budowie kościoła, a potem dojeżdżała z siostrami na Radogoszcz, gdzie Zgromadzenie prowadziło kuchnię dla bezrobotnych. W 1934-1935 odbyła nowicjat w Pniewach i złożyła profesję zakonną. Następnie powróciła do Łodzi i pracowała w kuchni III Miejskiego Domu Wychowawczego dla dzieci przy ul. Kopernika. W 1940, po przejęciu zakładu przez okupanta, siostry wycofały się z domu i przedostały się do Warszawy. W 1940-1941 pracowała z siostrami warszawskimi w maj. Morawskich w Starej Wsi, a od I 1942 do końca wojny - z siostrami pniewskimi w Czarnej i w Dembem. W 1945 przyjechała z siostrami i dziećmi do Pniew. W 1948-1954 przebywała w Otorowie. Po likwidacji domu otorowskiego przez władze PRL w 1954 została posłana do Słupska, gdzie pracowała w parafii do XII 1956. Następnie przebywała w Otorowie (1957-1964), Łodzi na Obywatelskiej (1964-1965), St. Bogaczowicach (II-VII 1965), Kielcach (1965-1985), Lipnicy Murowanej (1985-1986) i Sokolnikach Wlk. (1986-1988). Od I 1989 do śmierci przebywała w Lipnicy. Przez całe życie zakonne pracowała w kuchni, pomagała również w innych działach pracy domowej i apostolskiej. Na wzór Maryi starała się żyć duchem służby. Była pogodna i wesoła, łatwo nawiązywała kontakt z innymi. Cierpiała z powodu wielu schorzeń (nerki, serce), ale cierpliwie pokonywała dolegliwości. W X 1993 uległa częściowemu paraliżowi wskutek wylewu krwi do mózgu. Również i tę chorobę znosiła cicho i pogodnie. Zmarła z powodu powtórnego wylewu. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Otorowie.