Córka Józefa, sędziego, i Leokadii z d. Bójnowskiej. Lata dzieciństwa spędziła z rodzicami i siostrą w Augustowie. Po ukończeniu nauki w LO w Łomży zdała egzamin dojrzałości w VI 1946. Następnie rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie i ukończyła je w 1954 z tytułem lekarza. Pracując w Stołecznej Poradni Reumatologicznej przy Instytucie Reumatologii w Warszawie, zrobiła jednocześnie I i II stopień specjalizacji: w dziedzinie chorób wewnętrznych i reumatologii. Do Zgromadzenia wstąpiła w wieku 33 lat jako koadiutorka. Nowicjat koadiutorski odbyła w Warszawie w 1961-1962 i złożyła śluby koadiutorskie, które następnie odnawiała co roku w Warszawie. 11 X 1969 złożyła wieczyste śluby zakonne za dyspensą kard. Stefana Wyszyńskiego. Ze względu na wykonywaną pracę zawodową nie nosiła habitu, mając jednak poczucie odpowiedzialności za dawanie świadectwa swoim życiem w środowisku ludzi świeckich. Pracowała jako lekarz reumatolog. Ofiarnie służyła chorym, którzy cenili ją za cierpliwość i łagodność. Prowadziła głębokie życie wewnętrzne, dużo się modliła. Była też oparciem duchowym dla wielu osób, które z zaufaniem do niej się zwracały. Promieniowała kulturą osobistą. Czuła się szczególnie związana z kręgiem "Emaus", grupującym osoby świeckie, pragnące żyć według duchowości Matki Założycielki. Niemal zawsze brała udział w ich spotkaniach i duchowo była im bliska, rozumiejąc dobrze misję ludzi świeckich w Kościele. Była człowiekiem cichym, skromnym, nie mówiła o sobie, nie chciała się niczym wyróżniać. Od młodości wątła, miała blok serca, dlatego też korzystała z wielu dyspens, ale była wierna swym zobowiązaniom zakonnym. W końcu VI 1990 zachorowała i musiała poddać się poważnej operacji. Choroba okazała się nieuleczalna. Zmarła w szpitalu w 64 roku życia. Spoczywa w grobowcu urszulańskim na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. Przekazała Zgromadzeniu dom swych rodziców w Augustowie. Dom ten stał się ośrodkiem pracy apostolskiej Zgromadzenia.