Córka Jana i Wiktorii z d. Mazanowskiej. Pochodziła z rodziny rolniczej. Ukończyła miejscową szkołę powszechną, a po śmierci rodziców zajmowała się rodzeństwem i gospodarstwem domowym. Mając 21 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. Tam otrzymała formację zakonną, złożyła śluby i spędziła całe życie zakonne. Była cicha, małomówna, dość zamknięta w sobie, choć wrażliwa na okazywane jej zaufanie i pamięć. Miała duże zdolności do wszelkich robót ręcznych, lubiła majsterkowanie. Od początku pracowała w zgromadzeniowej elektrowni pniewskiej, zajmowała się różnego rodzaju naprawami, a w latach okupacji niemieckiej była zatrudniona w gospodarstwie. Ostatnie lata życia spędziła w infirmerii. Choroba jej (nowotwór płuc) nie została rozpoznana. Leżąc w łóżku, a czując się lepiej, wypełniała czas modlitwą i majsterkowaniem. Ofiarowała cierpienie za osoby przeżywające przykrości czy trudności. Odeszła do Pana w 43 roku życia, kilka godzin po przyjęciu Komunii św., choć nic nie wskazywało na to, że koniec jej życia jest tak bliski. Wskutek przedziwnych okoliczności wynik badania, decydujący o rozpoznaniu choroby, przyszedł już po jej śmierci. Umarła w dniu Matki Bożej od Cudownego Medalika. Przeszła do wieczności z pięknym, radosnym uśmiechem na twarzy. Spoczywa na cmentarzu urszulańskim w Pniewach.

* M. U. Ledóchowska, Kronika Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK, Warszawa 1992.