Córka Franciszka i Michaliny z d. Frąckowiak. Pochodziła z rodziny rolniczej. Ukończyła miejscową szkołę powszechną, następnie, z powodu śmierci ojca, pomagała w domu i w gospodarstwie. Mając 29 lat, wstąpiła w Pniewach do Zgromadzenia. W domu pniewskim otrzymała formację zakonną, złożyła śluby i pozostała do 1936. W 1936 została skierowana do Lubcza n. Niemnem. Po wybuchu wojny siostry we IX 1939 zostały zmuszone do opuszczenia domu. Udały się do Czarnego Boru pod Wilnem. W 1941, po wkroczeniu Niemców na te tereny, wróciła z kilkoma siostrami do Lubcza. 28 VI 1942 została aresztowana i - podobnie jak pozostałe siostry - osadzona w więzieniu w Nowogródku. Po zwolnieniu z więzienia siostry musiały zaprzestać wszelkiej działalności w Lubczu, dlatego we IX 1943 przeniosły się ponownie do Czarnego Boru. Pozostała w Czarnym Borze do końca wojny. W 1946 przyjechała w ramach repatriacji do Sokolnik Wlk., gdzie wkrótce zachorowała na gruźlicę. Przebywała na kuracji w Zakopanem (1947-1948) i w Sulejowie (1948-1950). Następnie powróciła do Sokolnik Wlk., gdzie przebywała do I 1958. Po krótkim pobycie w Lipnicy musiała ponownie wyjechać do sanatorium i do Sulejowa, gdzie zmarła. Była człowiekiem cichym, ofiarnym, pogodnym, na nic nienarzekającym. Miała uzdolnienia do robót ręcznych, potrafiła naprawiać obuwie, robić swetry, serwetki, zająć się pasieką. W czasie pobytu w sanatorium opiekowała się kaplicą. Z poddaniem się woli Bożej przyjmowała cierpienia, starając się wiernie wytrwać w modlitwie i przygotować do spotkania z Panem. Spoczywa na cmentarzu w Sulejowie.