W Petersburgu

W 1907 roku m. Urszula z dwiema siostrami opuszcza Kraków, aby na zaproszenie władz polskiego Gimnazjum św. Katarzyny w Petersburgu objąć prowadzenie internatu dla uczennic. Rozpoczyna swą drogę w nieznane...

Siostry żyją w ukryciu, ponieważ w imperium rosyjskim życie zakonne jest zakazane. Prowadzą internat. M. Urszula szybko znajduje drogę do serc i umysłów dziewcząt. Uczy się rosyjskiego i zdaje egzamin państwowy. Jednocześnie stara się o nawiązanie głębszych kontaktów z miejscowym środowiskiem katolickim. Myśli też o formach pracy apostolskiej z Rosjanami. Wspólnota powiększa się. W 1908 roku mała filia klasztoru krakowskiego staje się autonomicznym domem urszulanek z nowicjatem, a m. Urszula jego przełożoną.

Dom nad Zatoką Fińską

W Karelii, należącej wówczas do Rosji, w 1910 roku powstaje szkoła z internatem dla dziewcząt, zorganizowana przez m. Urszulę według najnowszych wówczas idei pedagogicznych. To pierwsze dzieło wspólnoty petersburskich urszulanek. Dom, nazwany Merentähti (po fińsku: Gwiazda Morza), położony jest niemal na plaży, w pięknym lesie, daje możliwości spokojnej nauki i wypoczynku. Część sióstr - i sama m. Urszula - kontynuuje pracę w Petersburgu. Także i tutaj, w Merentähti, "przynaglona miłością Chrystusa", nawiązuje szybko kontakty z miejscową ludnością protestancką, a katolicka kaplica staje się miejscem modlitwy - w ich własnym języku - również dla Finów.

W 1914 roku wybucha pierwsza wojna światowa. M. Urszula, jako obywatelka austriacka, musi opuścić terytorium Rosji. Wyjeżdża do Sztokholmu, aby być możliwie najbliżej swej wspólnoty.