Brazylia

Szare Urszulanki są obecne w Brazylii od 1971 roku. Pracujemy teraz w siedmiu wspólnotach – Kurytyba, Uberaba, Rocio, Vila União, Primavera do Leste, Varzea Grande, Cuiabá. Polem działania jest duszpasterstwo dzieci i młodzieży, odwiedziny rodzin i osób chorych. Siostry prowadzą przedszkola, katechizują, koordynują pracę w szkole i katechezę w kościołach parafialnych i kaplicach. W Primavera do Leste siostry prowadzą m.in. biuro adopcji na odległość i opiekują się rodzinami dzieci objętych adopcją.

Boliwia

Wspólnota w Oruro jest najmłodszą placówką misyjną poza Europą – powstała w 2009 roku. Siostry prowadzą działalność apostolską o bardzo szerokim wachlarzu: koordynują katechezę dla dzieci i młodzieży w dzielnicy, prowadzą świetlicę, oferując dzieciom pomoc w nauce oraz ogólne wsparcie moralne i duchowe, animują spotkania Papieskiego Dzieła Misyjnego dzieci. Podjęły również pomoc w duszpasterstwie więziennym przez uczestnictwo we Mszy św. i zajęcia z dziećmi.

Afryka – Tanzania

Pracę misyjną w Tanzanii Zgromadzenie rozpoczęło w 1990 roku. Centrum tanzańskie jest od lat najbardziej dynamicznie rozwijającym się centrum Zgromadzenia. Aktualnie mamy tam 15 wspólnot. We wszystkich wspólnotach praca apostolska jest skierowana do młodzieży i dzieci poprzez różne stowarzyszenia i szkołę.

Do tej pory powstały następujące wspólnoty: w Mkiwa, Itigi, Dodomie, Issunie i od stycznia 2002 roku wśród trędowatych w Sukamahela.

• W Mkiwa znajduje się największa wspólnota tanzańska. Jest to dom formacyjny. Odbywają się w nim rekolekcje, spotkania roczne i inne, związane z poszczególnymi etapami formacji. Praca apostolska jest intensywna: przedszkole dla 150 dzieci, bursa dla 50 uczennic z pobliskiej szkoły średniej, ambulatorium dla dzieci i dorosłych z salą porodową czynną 24 godziny na dobę. Siostry pracują też jako katechetki w państwowej szkole podstawowej i średniej.
• W Itigi są dwie wspólnoty. W pierwszej siostry głównie pracują w szpitalu (jako lekarz pediatra, pielęgniarka, w administracji, jako nauczycielki dla dzieci, które dłużej przebywają w szpitalu). W drugiej wspólnocie prowadzą bursę dla 50 uczennic szkoły średniej.
• W Damaida siostry prowadzą przedszkole i szkołę podstawową.
• W Diagwa wspólnota prowadzi przedszkole i jedna z sióstr pracuje jako nauczycielka w małym seminarium duchownym.
• W Dodomie, obecnej stolicy Tanzanii, siostry prowadzą od 1995 roku „Dom Nadziei” – dom dla sierot po rodzicach zmarłych na AIDS. Przebywa w nim 50 dzieci w wieku od kilku miesięcy do 20 lat. Dom utrzymuje się z darowizn i adopcji na odległość.
• W Issunie kilkuosobowa wspólnota urszulańska Tanzanek prowadzi szkołę zawodową kroju i szycia z państwowym egzaminem i dyplomem. Przy szkole działa również bursa dla ok. 65 uczennic.
• Kisawasawa to wspólnota, której siostry są głównie zaangażowane w pracę katechetyczną, prowadzą przedszkole parafialne i pracują w ambulatorium.
• W Morogoro są dwie wspólnoty. W jednej siostry przyjmują gości i prowadzą internat dla studentek miejscowego uniwersytetu katolickiego. W drugiej wspólnocie siostry są zatrudnione w szkole średniej. Pracują w administracji i przy wydawaniu produktów na posiłki dla młodzieży, szyją odzież szkolną oraz prowadzą bursę dla uczennic.
• Mweka jest wspólnotą „szkolną” – siostry pracują w szkole podstawowej i bursie dla dzieci.
• W Rombo siostry prowadzą dom dziecka dla osieroconych dzieci w wieku od 0 do ośmiu lat. Przebywa w nim ok. 60 dzieci.
• Wspólnota w Singidzie siostry podejmują pracę katechetyczną w szkole podstawowej.
• W Sukamahela, niedaleko od Mkiwa, siostry pomagają na różny sposób ludziom chorym na trąd.

W dalszym ciągu misje utrzymują się w znacznym stopniu z ofiar. Dzięki nim możliwe jest też rozbudowywanie naszych misji, np. w Mkiwa i w Issunie. Jednocześnie siostry dążą do tego, aby własną pracą uzyskać środki na utrzymanie własne i na dzielenie się z innymi. Dotyczy to w sposób szczególny Mkiwy, gdzie siostry uprawiają pole, założyły ogród warzywny i owocowy, mają hodowlę zwierząt domowych (świnie, kozy, owce, krowy).

Azja – Filipiny

Na Filipinach podjęłyśmy pracę w 2002 roku. Obecnie mamy dwie wspólnoty – w Tagaytay i Amadeo-Pangil (20 km od Tagaytay).

Praca apostolska sióstr zatacza coraz szersze kręgi i obejmuje coraz większą grupę osób i środowisk. Wzrasta liczba dzieci adoptowanych na odległość i tym samym zwiększa się liczba rodzin objętych pomocą materialną i duchową. Siostry odwiedzają regularnie trzy więzienia, organizując spotkania, katechezy i niosąc pomoc materialną więźniom i niejednokrotnie ich rodzinom. W obu wspólnotach odbywają się spotkania powołaniowe i inne – dla młodzieży i różnych grup.