Pochodziła z rodziny ziemiańskiej. Przez ponad 20 lat była szarytką w Warszawie, a mając 54 lata, przeszła do Zgromadzenia. Była kulturalnym, dojrzałym i dobrym człowiekiem i doskonałą pielęgniarką. W 1929-1930 odbyła w Sieradzu nowicjat koadiutorski i złożyła śluby koadiutorskie. Od 3 IX 1930 do II 1935 pełniła w Arturówku k. Łodzi obowiązki kierowniczki domu i turnusowego prewentorium dla dzieci. Z uśmiechem i otwartymi ramionami, gościnnie witała przyjeżdżające do "Juwenatu" liczne grupy sióstr i dzieci. Następnie przebywała w domu w Warszawie i zajmowała się stołówką dla studentów i dorosłych, przychodzących z miasta od strony ul. Dobrej. Było to lubiane przez nią zajęcie, które pozwalało czynić wiele dobra. Z sercem na dłoni szła ku każdej biedzie ludzkiej. Zmarła nagle, na serce, w 71 roku życia. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.

* M. U. Ledóchowska, Kronika Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK, Warszawa 1992. Męczeńskie dzieje Archidiecezji Warszawskiej 1939-1945, Warszawa 1948.