Utworzony dom zakonny był w latach 1928-38 domem centralnym i siedzibą przełożonej centrum łódzkiego, s. Anieli Łozińskiej. Do 1939 roku siostry domu na ul. Czerwonej zajmowały się nauczaniem religii w szkołach powszechnych Łodzi, Zgierza i Tuszyna, prowadziły trzyoddziałowe przedszkole dla dzieci robotników, opiekowały się katechetkami świeckimi. Dom przy ul. Czerwonej był ośrodkiem katechetycznym, gdzie odbywało się dokształcanie katechetek, miały miejsce kursy katechetyczne, działała Sodalicja Mariańska nauczycielek i katechetek, organizowano rekolekcje wielkopostne. Siostry prowadziły koła Krucjaty Eucharystycznej dzieci na terenie szkół. Tu mieściła się też redakcja pisemka wydawanego dla członków Krucjaty – „Orędowniczka Eucharystycznego”.
Z "Historii Kongregacji"[1]:
Już w lipcu poprosił mnie ksiądz biskup Tymieniecki[2], abym do Łodzi przysłała kilka sióstr, które mogłyby zająć się katechetkami. Dużo ich w Łodzi, ale nie są zorganizowane, nikt się nimi nie zajmuje. Nie bardzo chciałam na to się zgodzić[3], ponieważ jednak biskup mocno nalegał, więc postanowiłam posłać tam siostrę Zaborską. Po tej ostatniej chorobie musiałam zmienić plan. Wybór mój padł tym razem na siostrę Łozińską. Miała ona najpierw sama pojechać w lutym do Łodzi. (…)
Na początku września 1922 zamieszkała siostra Łozińska z siostrą Leśniewską[4], siostrą Agnieszką, siostrą Teresą i czterema świeckimi katechetkami w małym domku w Łodzi, który ksiądz biskup oddał im do dyspozycji, by mogły na dobre rozpocząć pracę wśród katechetek. Domek przy ulicy Piotrkowskiej był straszny - wilgotny, bez bieżącej wody. Siostry musiały daleko chodzić po wodę do studni, gdzie je w dodatku stale łajano najokropniej. Ale i tu była maleńka kapliczka, codzienna Msza święta. Mimo niewygód było jednak radośnie i dobrze. (…)
W roku 1923 (…) siostry w Łodzi z inicjatywy księdza biskupa przeniosły się na ulicę Czerwoną 6, do domu Geyerów[5]. Siostry mieszkają bezpłatnie, ale muszę prowadzić ochronkę dla około setki malców. Lepiej im tam jak w małym domku na Piotrkowskiej, gdzie ciężkie życie miały. Dorobili się też dużej kaplicy.
Inne domy Zgromadzenia w Łodzi: przy ul. Kopernika 51 (tzw. Trzeci Miejski Dom Wychowawczy, prowadzony przez siostry w latach 1925-39 na prośbę ks. biskupa Wincentego Tymienieckiego) oraz istniejący do dziś dom przy ul. Obywatelskiej (od 1930).
Obecnie:
W domu przy ul. Czerwonej Zgromadzenie prowadzi akademik, w którym mieszkają obecnie 64 studentki z Polski i zagranicy (Białoruś, Ukraina; Brazylia, Rwanda, Anglia). Dla nich siostry prowadzą raz w miesiącu dzień skupienia, wieczór filmowy i krąg biblijny. W kaplicy domu swoje spotkania organizuje m.in. młodzież z Ruchu Czystych Serc i Eucharystyczny Ruch Młodych.
W domu przy ul. Obywatelskiej siostry prowadzą przedszkole, świetlicę środowiskową (od 1996), grotę solną (od 2005) i Oratorium św. Urszuli, gdzie odbywają się kursy i spotkania różnych grup (m. in. Koło Przyjaciół św. Urszuli, drużyna harcerek im. św. Urszuli Ledóchowskiej, Krąg Domowego Kościoła). Przy kościele wybudowanym w latach 1932-35 powstała parafia pw. św. Urszuli – w 1973 roku. Dom przy ul. Obywatelskiej jest domem centralnym – centrum łódzko-sieradzkiego.
[1] Św. Urszula Ledóchowska, Historia Kongregacji, tytuł nowego wydania: Byłam tylko pionkiem na szachownicy… Wspomnienia z lat 1886-1924, Edycja św. Pawła, Częstochowa 2006
[2] Wincenty Tymieniecki (1871-1934) - pierwszy biskup ordynariusz diecezji łódzkiej, erygowanej w 1921 roku.
[3] Z powodu zbyt małej wtedy jeszcze liczby sióstr.
[4] Helena Leśniewska (1898-1993), imię zakonne Pia, w latach 1939-1947 przełożona generalna Zgromadzenia.
[5] Znana rodzina łódzkich fabrykatów branży bawełnianej.
ilustracja: Katechetki w internacie przy ul. Czerwonej, lata 20.
