Nie trzeba było długo na nie czekać. Siostry urszulanki mówią, że już w czasie wojny Założycielka w kilku sytuacjach przychodziła im z pomocą, ale dopiero dwa cuda, które wydarzyły się w 1946 roku, są na tyle przekonujące dla prymasa Augusta Hlonda, że stają się bezpośrednim bodźcem do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego.

W ramach procesu, w obecności Trybunału Prawnego Kurii Rzymskiej, ówczesnej matki generalnej Zgromadzenia, matki Franciszki Popiel, oraz kilku przedstawicielek Zgromadzenia dokonuje się ekshumacji ciała matki Urszuli w celu stwierdzenia tożsamości – w dniu 22 kwietnia 1959. Okazuje się przy tym, że ciało jest w całości zachowane. W dniu 2 grudnia 1959 roku przeniesiono ciało do specjalnie przygotowanego grobowca w kaplicy domu generalnego Zgromadzenia przy via Casaletto.

Po beatyfikacji matki Urszuli w 1983 roku Ojciec Święty Jan Paweł II – za pośrednictwem swojego sekretarza ks. Stanisława Dziwisza i ks. Józefa Kowalczyka, kierownika sekcji polskiej z watykańskim Sekretariacie Stanu, podsuwa siostrom urszulankom pomysł, by Jej ciało relikwie przenieść z Rzymu do Pniew, do domu macierzystego Zgromadzenia.

Przygotowania rozpoczynają się w maju 1987 roku – od podjęcia decyzji przez radę generalną Zgromadzenia i ustalenie trasy przejazdu. W kolejnych miesiącach załatwiane są sprawy formalno-urzędowe przewiezienia relikwii matki Urszuli. Od 13 października 1988 trwają w Rzymie bezpośrednie przygotowania do ekshumacji ciała i dalsze starania w Kongregacji do Spraw Świętych. Mają miejsce wizyty w odpowiednich urzędach, szczególnie w wikariacie rzymskim, z ekipą medyczną i innymi osobami – w związku z przygotowaniem organizacyjnym i technicznym ekshumacji ciała matki Urszuli Ledóchowskiej w celu recognitio, to jest stwierdzenia jego autentyczności. W dniu 25 października 1988 następuje otwarcie grobowca w kaplicy domu generalnego i wyjęcie trumny z ciałem Matki Założycielki. W obecności urzędników kościelnych i ekip specjalistycznych oraz przedstawicielek Zgromadzenia stwierdza się ponownie, że ciało matki Urszuli – teraz już 50 lat po jej śmierci i 30 lat po złożeniu w grobowcu w kaplicy domu generalnego – zachowane jest od zniszczenia. W kolejnych miesiącach ciało jest badane, a 27 stycznia 1989 następuje repositio, czyli ponowne złożenie do grobowca w kaplicy domu generalnego. Tam spoczywa do 8 maja 1989. Tuż przed rozpoczęciem translatio ciało zostaje włożone do nowego, specjalnie przygotowanego relikwiarza.

W dniu 11 maja 1989 ma miejsce uroczyste pożegnanie relikwii matki Urszuli w Ogrodach Watykańskich. Podczas nabożeństwa majowego, klęcząc przed trumną z ciałem matki Urszuli, Ojciec Święty Jan Paweł II tak uzasadnia decyzję o przewiezienia relikwii z Rzymu do Polski, do Pniew:

Wiemy, że ziemia ojczysta ma prawo do Twojej obecności. Że tam właśnie, w Pniewach, na prastarej ziemi piastowskiej w Wielkopolsce, jest główne gniazdo Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Szarych. Tam powinnaś spocząć. Tam – takie jest prawo Twojej rodziny, Twojego Zgromadzenia.

W dniu 12 maja 1989, prawie dokładnie 50 lat po swojej śmierci, bł. matka Urszula udaje się w drogę powrotną z Rzymu do Pniew. Trasa wiedzie przez północne Włochy, Austrię i Czechosłowację do Polski. W trzydziestu miejscach związanych z życiem i działalnością m. Urszuli odbywają się uroczystości z okazji przybycia Jej relikwii, jak na przykład w Brescii (12-15 maja), Loosdorf (15-17 maja), w Lipnicy Murowanej (19-20 maja), w Krakowie (20-21 maja), Częstochowie (21-22 maja), Łodzi (24-26 maja), Warszawie (26-27 maja), Poznaniu (27-28 maja)…