W tym czasie wykształcił się nowy typ urszulańskiego domu, słabo kojarzącego się z tradycyjnym domem zakonnym, a raczej podobnego do domów okolicznej ludności. Powstawało coraz więcej małych wspólnot – na wsiach, zwłaszcza na Kresach Wschodnich, ale także w centralnej Polsce. Taką placówką, mającą swój początek w latach trzydziestych, jest właśnie dom w Łęczycy. Pracę w tym małym miasteczku urszulanki podjęły w czerwcu 1932 roku co prawda w odpowiedzi na dar, jakim były dwie kamienice przekazane Zgromadzeniu przez wstępującą do niego Teklę Chrempińską, ale niebawem okazało się, że w miasteczku jest wiele potrzeb, którym urszulanki mogą zaradzić. Powstało przedszkole dla czterdzieściorga dzieci, mały internat dla dziewcząt przybywających ze wsi do szkół, bezpłatne kursy kroju i szycia dla niezamożnych dziewcząt, dające pełne kwalifikacje rzemieślnicze, jadłodajnia.
- Jesteś tutaj:
-
Strona główna
-
Urszulanki SJK
-
Z kroniki Zgromadzenia
- Z kroniki Zgromadzenia
Z kroniki Zgromadzenia
13 czerwca 1932 - Rozpoczęcie działalności w Łęczycy
Działalność Zgromadzenia w latach trzydziestych można scharakteryzować jako silnie „środowiskową”. Oprócz pracy w zakładach wychowawczych siostry podejmowały również działalność społeczną dla ludzi „mieszkających obok nich, w okolicy, a oczekujących ich posługi, troski. Powstawały przedszkola, świetlice gromadzące dzieci i młodzież, siostry katechetki uczyły religii w miejscowych szkołach, przygotowywały dzieci do sakramentów świętych...
Dział:
Z kroniki Zgromadzenia
