Matka Pia Leśniewska otrzymała podwójnie trudne zadanie – była bowiem pierwszą następczynią matki Urszuli, założycielki Zgromadzenia, i miała, jak się wkrótce okazało, prowadzić Zgromadzenie przez zawirowania drugiej wojny światowej. Niemniej jednak m. Pia weszła w to zadanie dobrze przygotowana. Przez wiele lat była wychowywana osobiście przez m. Urszulę, która wywarła duży wpływ na jej życie. Do urzędu przełożonej generalnej przygotowało ją gruntowne wykształcenie, zdobyte w Gimnazjum św. Katarzyny w Petersburgu oraz w urszulańskiej szkole w Merentähti pod kierunkiem matki Urszuli…

W czasach, które nadeszły, potrzebny był taki właśnie człowiek: pełen optymizmu życiowego, odwagi i energii w działaniu, nie załamujący się wobec przeciwności, posiadający szczególną umiejętność podnoszenia innych na duchu i stwarzania poczucia jedności całej wspólnoty – rozproszonej w zawieruchach wojennych po kraju i całej Europie. Dlatego też, podejmując pracę w poczuciu odpowiedzialności za spuściznę pozostawioną przez Matkę Założycielkę, matka Pia Leśniewska stała się dla Zgromadzenia najodpowiedniejszą przewodniczką w okresie ogniowej próby.

Spoiwem na trudne czasy i gwarantem duchowej jedności w czasie wojny stał się Testament m. Urszuli Ledóchowskiej, który matka Pia jeszcze przed wybuchem wojny, czyli do września 1939 roku zdążyła rozwieźć po domach Zgromadzenia.

Matka Pia pełniła urząd przełożonej generalnej do 1947 roku. W późniejszych latach była dyrektorką szkoły pniewskiej (1954-60) i przełożoną kilku domów Zgromadzenia – w Rabce, Kielcach, Milanówku, Zakopanem. W 1950 roku była jednym z świadków w procesie informacyjnym dot. Sługi Bożej matki Urszuli Ledóchowskiej; uczestniczyła w Jej beatyfikacji 20 czerwca 1983 roku w Poznaniu.

Matka Pia Leśniewska zmarła 1 lipca 1993 roku w Warszawie.

Więcej w biogramie m. Pii Leśniewskiej