W lecie 1941 roku s. Nowakowska, ówczesna przełożona w Rzymie na Primavalle, która współpracowała ze Stowarzyszeniem św. Wincentego, którym opiekował się mons. Montini, podzieliła się z paniami ze Stowarzyszenia trudnościami w znalezieniu nowego domu. Doradziły jej, by porozmawiała na ten temat z mons. Montini. Mons. Montini przychodził do domu sióstr na Primavalle, na Regina Giovanna di Bulgaria, poznał Matkę Założycielkę, bardzo sobie cenił s. Nowakowską i nie odmówił pomocy w rozwiązaniu tego trudnego problemu. Powiedział: „trzeba spróbować modlić się gorąco do Madonna di Częstochowa i napisać list do Ojca Świętego”.
List ten mons. Montini zaniósł osobiście sekretarzowi Ojca Świętego. Po niespełna kilku dniach Siostry zostały wezwane do Watykanu: Ojciec Święty udzielił potrzebnej sumy do zakupu domu z przeznaczeniem na dom dla studentek. Sekretariat Stanu wyraził życzenie, by było w nim kilka miejsc gratis dla studentek z rodzin niezamożnych.
Po długich poszukiwaniach Zgromadzenie zakupiło w dniu 30.10.1941 roku dwupiętrową kamienicą z 1912 roku z ogrodem. Dom został nazwany Casa Santa Maria.
List ten mons. Montini zaniósł osobiście sekretarzowi Ojca Świętego. Po niespełna kilku dniach Siostry zostały wezwane do Watykanu: Ojciec Święty udzielił potrzebnej sumy do zakupu domu z przeznaczeniem na dom dla studentek. Sekretariat Stanu wyraził życzenie, by było w nim kilka miejsc gratis dla studentek z rodzin niezamożnych.
Po długich poszukiwaniach Zgromadzenie zakupiło w dniu 30.10.1941 roku dwupiętrową kamienicą z 1912 roku z ogrodem. Dom został nazwany Casa Santa Maria.
Po dokonaniu gruntownego remontu i przystosowaniu budynku do potrzeb internatu akademickiego siostry objęły placówkę 21 października 1942 roku. W maju 1943 roku dobudowano trzecie piętro, pięć lat później kolejną część domu. W dniu 4 listopada 1942 mons. Giovanni Battista Montini, późniejszy papież Paweł VI, odprawił w domowej kaplicy pierwszą Mszę Świętą.
Dom przy via di Villa Ricotti w latach 1942-1959 był domem generalnym Zgromadzenia. Przejął tę funkcję od swojego „poprzednika”, domu przy via Regina di Bulgaria.
Od początku jego istnienia najważniejszą i podstawową misją domu było prowadzenie pensjonatu uniwersyteckiego. Naturalnie w pewien sposób odbijały się w jego funcjonowaniu zmiany zachodzące w społeczeństwie. Najpierw mieszkały tam „signorine” czyli panienki z rodzin mogących sobie pozwolić na studia córek. Siostry zajmowały się nimi i zapewniały kompletną obsługę. Pod koniec lat sześćdziesiątych studentek było mniejwięcej 50. Już nie mówiło się o panienkach tylko o studentkach i gdzie się dało wprowadzało się samoobsługę, nie tyle dla odciążenia pracy sióstr, ile dla przygotowania dziewcząt do życia w zmieniającym się świecie.
Praca dla studentek i ze studentkami, zapoczątkowana jeszcze przez Matkę Założycielkę, obejmowała zarówno formację ludzka jak i duchową. Siostry, starały się wytworzyć atmosferę rodzinną, a zarazem dbać o to, by pensjonat nie utracił swego charakteru katolickiego i dawał podstawy formacji duchowej. Dla podniesienia kultury i formacji studentek organizowano konferencje wygłaszane przez wybitych jezuitów, zapraszano ważnych przedstawicieli nauki czy kultury.
obecnie:
Wspólnota składa się z 5 sióstr. W ciągu roku akademickiego Siostry posługują 35 studentkom, głównie z południowej części Włoch. Chociaż studentek jest dużo, siostry starają się nawiązywać kontakty osobowe i wytwarzać atmosferę rodzinną. Starają się być dla dziewczyn punktem odniesienia, pomagać we wzroście, formować. Czynią to poprzez przykład życia i troskę. Starają się też proponować drogę wiary i wzrostu na niej. Studentki rozpoczynają i kończą rok akademicki uroczystą Mszą Świętą ku czci Matki Urszuli. Siostry dzielą się w ten sposób charyzmatem Matki Założycielki wskazując jak bardzo jest Ona obecna w naszych codziennych działaniach wychowawczych.
.jpg)
