Na nasze zaproszenie odpowiedziało przyjazdem do Pniew 23 kapłanów i jeden kleryk. Kilku księży przyjechało już w piątek i pięknie przygotowana jadalnia św. Jana Pawła II stała się miejscem poznawania się z gośćmi i interesujących rozmów.
Właściwe spotkanie rozpoczęło się w sobotę o godz. 9.30 w auli Domu Matki Założycielki. Po kilku słowach wprowadzenia i przywitaniu gości, pierwszą – bardzo interesującą – konferencję wygłosiła s. Małgorzata Krupecka, na temat relacji urszulanek Serca Jezusa Konającego z ks. kard. Stefanem Wyszyńskim, którego beatyfikacja ma się dokonać dokładnie w 100. rocznicę powstania naszego Zgromadzenia, czyli 7 czerwca br. w Warszawie. Po przerwie przedstawiłam krótką prezentację o Zgromadzeniu, przede wszystkim o naszej pracy apostolskiej. Po niej udaliśmy się do kaplicy, by uczestniczyć we Mszy św. dziękczynnej za kapłanów, którzy byli lub są związani z naszym Zgromadzeniem, prosząc dla żyjących o błogosławieństwo Boże, a dla zmarłych o radość nieba. Mszy św. przewodniczył ks. dziekan Konrad Jędrzejczak, a homilię powiedział ks. Maciej Kubiak, skupiając się – z racji przypadającego tego dnia święta Katedry św. Piotra – na słowach św. Urszuli z listu do przyjaciółki Ilse von Düring: „(…) dałabym sobie ściąć głowę za wiarę w nieomylność Kościoła”[1]. Po Eucharystii, w głównej kaplicy drugą konferencję wygłosił ks. dr hab. Krzysztof Marcyński – pallotyn, wykładowca na UKSW w Warszawie, specjalista od komunikacji i medioznawca. Tematem konferencji było siedem reguł służby (kapłańskiej i zakonnej) według św. Urszuli. Wszyscy wysłuchaliśmy konferencji w skupieniu zapamiętując kolejne reguły: 1 – Jezus; 2 – miłość; 3 – ubóstwo; 4 – pokora; 5 – modlitwa; 6 – cierpienie; 7 – gorliwość o zbawienie dusz.
Po konferencji i wystawieniu Najświętszego Sakramentu odmówiliśmy razem, tj. księża i obecne w kaplicy siostry, modlitwę za kapłanów. Po niej udaliśmy się na obiad, którego zwieńczeniem był tort z jubileuszową dekoracją. Spotkanie przy stole było okazją do rozmów i dalszych refleksji. Około godz. 14.00 większe grono księży opuściło nasz dom, spiesząc się do swoich parafii, a tych, którzy zostali i byli zainteresowani, s. Ewa Durlak oprowadziła po Sanktuarium, a s. Elżbieta Sozańska po szkole.
Wielką radością było towarzyszenie nam tego dnia dużej grupy sióstr pniewskich, które dostosowały plan swojego dnia do przebiegu naszego spotkania, a także obecność sióstr przełożonych centrum pniewskiego, poznańskiego i warszawskiego oraz s. Edyty Paduch z Warszawy, które towarzyszyły kapłanom podczas ich pobytu w Pniewach.
Bogu niech będą dzięki za spotkanie i za każdego kapłana, który swoją posługą przybliża nam Królestwo Boże! Bogu niech będą dzięki za gościnną wspólnotę pniewską, która otwartym sercem przyjmuje każdego, kto chociaż chwilę chce spędzić w naszym domu macierzystym, odwiedzając św. Urszulę lub urszulanki.
s. Aleksandra Kmieciak
[1] List z 3 XI 1895 pisany w klasztorze krakowskim
