Madryt po raz pierwszy gościł młodych pielgrzymów. Przybyło ich ok. 15 tys. z 65 krajów, w tym ok. 3,5 tys. z Polski i ok. 2 tys. z Ukrainy, tysiąc z Włoch i Chorwacji. Tradycyjnie więc Polacy byli najliczniejszą grupą, ale po raz pierwszy najwięcej było Ukrainców sposród wolontariuszy, którzy przyjechali do pomocy 26 grudnia. Było ich ok. 200. Młodych pielgrzymów przyjęło ponad 150 parafii stołecznych.
Głównym tematem tegorocznego spotkania w stolicy Hiszpanii była gościnność. W ostatnich słowach do uczestników brat Alois wezwał młodych do otwarcia się na drugiego człowieka. Przedstawił im też trzy wyzwania służące budowaniu pokoju: działania na rzecz niwelowania różnic między bogatymi a biednymi, wspieranie inicjatyw na rzecz przyjmowania imigrantów i uchodźców oraz przeciwdziałanie bezmyślnej eksploatacji zasobów naturalnych i niszczeniu przyrody.
Wśród pielgrzymów z Polski był ks. arcybiskup Wojciech Polak, który na spotkaniu z Polakami wezwał polską młodzież do dawania świadectwa wiary w swoich środowiskach, a także do słuchania Boga i drugiego człowieka. Zaapelował także o otwartość na drugiego człowieka i o kierowanie się w życiu zaufaniem.
Dla nas, urszulańskiej wspólnoty w Taizé, każde spotkanie to czas intensywnej pracy: jesienią przyjmowanie zgłoszeń z krajów, którymi szczególnie się zajmujemy, czyli z Polski, Ukrainy, Białorusi i Rosji. Także pomoc braciom na samym spotkaniu: przyjmowanie grup, przydzielanie pracy wolontariuszom, obecność wśród młodych, słuchanie ich. Spotykamy wiele dziewcząt, które regularnie odwiedzają Taizé. Ale nie praca jest najważniejsza! Zanim wyjedziemy na spotkanie, co roku staramy się zorganizować wcześniejszą Wigilię w naszym domu dla polskich wolontariuszy, którzy w tym czasie są w Taizé. W tym roku była to grupka pięciorga dziewcząt (Ania z Krakowa, Julia z Niemczy, Natalia z Poznania, Agata z Warszawy, Krysia z Pobiedzisk) oraz trzech chłopców (Łukasz z Lublina, Paweł z Warszawy i Bruno z Poznania). Razem przygotowywaliśmy Wigilię: były w tym roku nawet pierogi i makowiec. Na Wigilii gościliśmy polskich braci: brata Marka, Wojtka i Macieja i brata Jean-Daniela, który jest Słowakiem. To był piękny czas wspólnoty, bycia razem przed intensywnym czasem spotkania w Madrycie.
Spotkanie Młodych ma swój rytm: rano program w parafiach goszczących, tj. modlitwa i spotkania w małych grupach dzielenia, w południe modlitwa w kościołach w centrum miasta, po południu różnego rodzaju spotkania tematyczne i wieczorem modlitwa w hali IFEMA. 30 grudnia brat Alois ogłosił, że następne, 42. Europejskie Spotkanie, odbędzie się w dniach 28 grudnia 2019 do 1 stycznia 2020 roku we Wrocławiu. To dla nas ogromna radość!
W kilku zdaniach nasi wolontariusze podzielili się, czym dla nich jest pobyt w Taizé i spotkanie młodych:
Agata: Tegoroczne Europejskie Spotkanie w Madrycie było dla mnie zupełnie inne, ponieważ przeżywałam je z perspektywy wolontariusza. Cieszyłam się, mogąc przyjmować Polaków i widzieć ich radość i otwartość na to szczególne doświadczenie. Było dla mnie cenne móc wprowadzać Polaków w doświadczenie konfrontacji – spotkania ludzi, którzy chcą podążać tą samą drogą wiary, ale robią to na różne sposoby ze względu na kulturę lub wyznanie. Dzięki temu mamy okazję do ubogacania siebie nawzajem oraz zadawania pytań o fundamenty naszej relacji z Bogiem.
Łukasz: To spotkanie w Madrycie było dla mnie już siódmym spotkaniem, w którym mogłem uczestniczyć, oraz piątym, w którym pomagałem. To spotkanie było jednak dla mnie inne niż pozostale. Po raz pierwszy w tak dużym mieście. Mieliśmy też niezapomnianą okazję modlić się w jednej z hal IFEMA, która na te dni zamieniła się w ogromną kaplicę. Zostaliśmy też bardzo ciepło przyjęci w parafii. Z niecierpliwością czekam następnego spotkania. We Wrocławiu!
Ania: Gościnność, jakiej doświadczyliśmy w domu przyjmujących nas sióstr (Niepokalanego Poczęcia NMP), pamiętam najbardziej ze spotkania w Madrycie. Te kochane siostry, z którymi nawet nie rozmawiałyśmy (żadna osoba, którą gościły nie mówiła po hiszpańsku), były w stanie wcześnie wstawać specjalnie dla nas, by przygotować dla nas śniadanie. Dla mnie np. o 7.00 rano! Bardzo mnie to ujęło! Nigdy nie brakowało uśmiechu i życzenia dobrego dnia z uściskami, jakby nas znały od dawna! Samo spotkanie było czasem intensywnej pracy przy przyjmowaniu tak dużej liczby uczestników z Polski. Ale zaraz po spotkaniu, już w drodze powrotnej do Taizé, ważne było zwiedzanie Avila i Barcelony – to było dla mnie bardzo miłe i odnawiające doświadczenie po pracy. To był wyjątkowy czas bycia razem z braćmi ze wpólnoty i wszystkimi wolontariuszami.
Zdjęcia we spotkania można zobaczyć na stronie www Wspólnoty
