×

Ostrzeżenie

JUser::_load: Nie można załadować danych użytkownika o ID: 62.

środa, 21 wrzesień 2011 19:40

CYWIŃSKA Zofia Lucyna, s. M. Teresa od Jezusa

ur. 17 XI 1897 w Dąbiu, pow. Koło,
wst. 12 XI 1924 w Warszawie,
I śl. 15 VIII 1927 w Pniewach,
nr w księdze prof. 107
+ 17 III 1976 w Monicach k. Sieradza.
Spoczywa na cmentarzu: Sieradz

Córka Zenona i Bronisławy z d. Rypińskiej. Wkrótce po wybuchu I wojny światowej rodzice z 2 dzieci zostali ewakuowani do Kijowa. Uczęszczała tam najpierw do gimnazjum rosyjskiego, a kiedy powstało polskie gimnazjum "Zrzeszenia Rodziców i Nauczycieli" - w nim uzyskała świadectwo dojrzałości (1918). Po powrocie do Polski w 1919 znalazła się, wraz z późniejszą s. Magdaleną Piegłowską, w niedużym internacie nazaretanek w Warszawie, przy ul. Wilczej 16. Obie podjęły pracę w nowo powstałej instytucji: "Komitecie Obrony Kresów Wschodnich" na ul. Długiej. Po 2 latach pracy zapisała się w 1924 na studia biologiczne na UW i zamieszkała w internacie dla studentek, prowadzonym przez Zgromadzenie przy ul. Siennej. Tam też odbyła pierwszą rozmowę z Matką Założycielką i choć miała już umówione wstąpienie do urszulanek czarnych, zmieniła zdanie i zapragnęła zostać urszulanką SJK. Wobec trudnej sytuacji, w jakiej znalazła się rodzina po powrocie z Ukrainy, postanowiła po I roku akademickim przenieść się na studia pedagogiczne. W 1924-1925 była słuchaczką Państw. Kursów Nauczycielskich im. W. Nałkowskiego w Warszawie, uzyskując świadectwo dojrzałości, uprawniające do pełnienia obowiązków tymczasowej nauczycielki w szkołach powszechnych. Nowicjat odbyła w Pniewach, a jednocześnie pracowała jako nauczycielka przedmiotów przyrodniczych, ekonomii gospodarczej i towaroznawstwa w szkole pniewskiej. W II roku nowicjatu została przeniesiona do Łodzi i tam w 1926-1939 była nauczycielką religii w szkołach powszechnych i w Miejskiej Szkole Pracy. Jednocześnie uzupełniła kwalifikacje zawodowe, uzyskując w 1928 świadectwo Państw. Wyższego Kursu Nauczycielskiego. Opiekowała się młodymi katechetkami, mieszkającymi przy ul. Czerwonej. Była asystentką s. przeł. Anieli Łozińskiej i miała pod opieką młodzież zakonną. W 1940, kiedy Zgromadzenie otrzymało pozwolenie na prowadzenie nowicjatu w Łodzi przy ul. Obywatelskiej, została mianowana mistrzynią nowicjatu. Po wysiedleniu sióstr z Obywatelskiej nowicjat zmieniał trzykrotnie siedzibę. W I 1942 przeszła z innymi siostrami przez zieloną granicę, by dostać się do Warszawy. 2 V 1942 nowicjat otrzymał nową siedzibę w pałacu Grodzickich w Młocinach, a w IV 1943 przeniósł się do opuszczonej willi Kuźniecowa w Młocinach. Przejścia wspólnoty nowicjackiej w trudnym okresie powstania warszawskiego opisała w opracowaniu: Przeżycia wojenne domu w Młocinach, V 1942 - X 1944. W 1945 powróciła z siostrami do Młocin. Była kierowniczką domu, pracowała jako katechetka w miejscowej szkole i prowadziła zajęcia w świetlicy. W następnych latach pełniła obowiązki kierowniczki domu w Poznaniu (1948-1953) i Milanówku (1953-1957), a w 1957-1962 prowadziła księgowość przedszkola "Caritas" w Łodzi na Czerwonej. Po upaństwowieniu przedszkola wyjechała do Sulejowa, gdzie w 1962-1965 była kierowniczką domu. Od 1965 przebywała w Monicach k. Sieradza. Była asystentką domu, kronikarką, prowadziła kancelarię domu, a jednocześnie katechizowała. Była kulturalna, wymagająca, ale dobra, uczynna i troskliwa - zwłaszcza dla osób starszych i schorowanych. Z poddaniem się woli Bożej znosiła też własne dolegliwości, ofiarowując je za Kościół i za Zgromadzenie, wdzięczna za całe dobro, ze Zgromadzenia płynące. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Sieradzu.

Czytany 1496 razy